Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.09.1939, Blaðsíða 38

Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.09.1939, Blaðsíða 38
V A K A 2. árg. . Júlí-sept. 1939 Á Liebigs dögum gátu menn aðeins aflað jörðinni köfnunar- efnissambanda með því að nota húsdýraáburð, fuglaáburð (gú- anó) eða saltpétur. Orðið saltpétur er komið af sal petri (steins salt), og er fornt nafn. Til skýringar á orðinu má rifja upp þá sögu, að Friðrik mikli lét bændurnar í Slésíu byggja sér- staka steinveggi til þess að sletta á húsdýraáburðinum. Á veggj- unum myndaðist svo fyrir tilstilli vissra baktería saltpétur, sem bændurnir áttu að skafa af og safna. Saltpéturinn var notaður til púðurgerðar. Þetta var þó ekki uppgötvun Friðriks, en púður og fallbyssur hafa löngum verið hin ákjósanlegustu taltól þjóðhöfð- ingjanna og eftirsóknarverðara en hinar hversdagslegu landbúnað- arafurðir svo sem korn og smjör. Mönnum var á Liebigs dögum kunnugt um, að til voru miklar saltpétursnámur, heil saltpéturs- eyðimörk á Kyrrahafsströnd Suð- ur-Ameríku. Þetta var óbyggt eld- brunnið svæði um 600 km. frá norðri til suðurs, báðum megin við syðri hvarfbauginn. Snævi- krýnd eldfjöll gnæfðu þar yfir saltglitrandi eyðimörk, sem menn forðuðust eins og heitan eldinn. Mestur hluti þessa lands til- heyrði Bolivíu en syðst átti Chile sneið. Á þessum dögum var Chile enn ekki orðin eins óhemju löng og hún er nú og Bolivía átti enn land til sjávar. Þegar saltpéturinn allt í einu varð verðmæt vara, urðu Chile- 196 búar fyrri til að skilja aðstöðu sína. Þeir sendu verkfræðinga upp í eyðimörkina. Saltpéturinn var sprengdur úr klettagjótun- um. Verksmiðjur voru reistar. Saltpéturinn var seyddur og leiddur í gríðarstórar járnþrær. Þar var hann látinn setjast og kristallast. — Chilebúar urðu fyrri til og þeir græddu stórfé. Alls staðar glitraði á hvítar saltpéturs- þrær í glöðu sólskini. Á þessum slóðum rignir nær aldrei. Chile- búar gerðu samning við stjórn Bolivíu um saltpétursvinnslu þar í landi. Og er Bolivíumenn sáu, hve mikið fé nágrannar þeirra græddu, iðruðust þeir samning- anna og settu útflutningstolla á áburðarefnin. Chile mótmælti. En þegar það ekki dugði, voru vopnin látin tala. í febrúarmánuði 1879 tók Chile Antofogasta, aðalhafn- arborg Bolivíu. Perú blandaðist í leikinn með Bolivíu en Chile sigr- aði mótstöðumenn sína hvað eft- ir annað í sjóorustum. Eftir fjögra ára styrjöld neyddi Chile Bolivíu til þess að láta af hendi alla ströndina og allan saltpéturinn. Striðið hafði kostað mikið og það urðu nú kaupendur saltpétursins að borga. Varan steig í verði og gullið streymdi enn til Chile. En rólyndir reikningsmenn í Evrópu fóru nú að geta reiknað á fingr- um sér, hvenær Chilesaltpéturinn þryti. Árið 1798 hafði Malthus birt sultarspár sínar. Nákvæmlega hundrað árum seinna, 1898, spáði samlandi Malthusar, Sir William
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál
https://timarit.is/publication/1746

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.