Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.09.1939, Blaðsíða 49

2. árg. . Júlí-sept. 1939 V A K A
bragðlaust skólp á tungu hans í
samanburði við glitrandi veigar
þessa flöskukrýlis. Þarna var
beitilyng, fjalldrapi og brok,
sem gerði herbergið að snæviþak-
inni breiðu með krafsandi sauða-
hjörð á beit. Þarna var svolítið
tuskuhnýti og innan í því bréf-
poki með æðardún. Hann strauk
yfir fjaðurhnoðrann eins og hann
væri að gæla við æðarkollu, sem
lægi á eggjum sínum. í dálítilli
öskju voru skeljar og kuðungar.
Ég efast um að nokkur útgerðar-
maður hafi talið með dýpri á-
nægju gullið, sem Ægir lagði upp
í hendurnar á honum, heldur en
Þórður gamli frá Hömlu virti fyrir
sér skeljarnar sínar. Og satt að
segja virtist mér hann færast í
herðarnar við það tækifæri. Og
hávaðinn á götunni varð að brim-
súg í eyrum mínum. — Á botni
kistunnar voru fulltrúar bús-
áhaldanna, fábreytilegir að vísu,
en auðugir þó í minningum sín-
um. Hnappheldan með sauðar-
leggnum og fléttaða auganu tal-
aði sínu máli um beitiland og
gæðinga. Nautabandið hringlaði
rétt eins og það hafði gert um
hálsinn á henni Búkollu gömlu.
Nauðslitna ljábrýnið kom hnef-
anum til að kreppast eins og orf-
hællinn lægi milli greipanna.
Heykrókurinn minnti á birgðir og
fóðurskort, á fögnuð og kvíða hins
umhyggjusama búandmanns.
Þórður gamli var óþreytandi að
skýra fyrir mér hlutina og sam-
band þeirra við umhverfið og at-
burði liðinna tíma. Gleðin og
hrifningin skein út úr svip hans
og látbragði, Glampinn í augum
hans varð eins og sólargeislinn,
sem þíðir burt snjóinn á vorin og
græðir blómin í spor hans úr
fjöruborði að jökulrótum. Grá-
ýrða skeggið minnti helzt á brim-
löðrið, sem dansar og glitrar í ið-
andi mánasilfri. Var þetta tengda-
faðir minn sjálfur? Eða var þetta
fortíð hans; þjóðin hans, byggðin
hans og særinn, himininn, stjörn-
urnar og norðurljósin? Var þetta
glataður heimur, sokkinn í hyl-
dýpið eins og Atlantis hin forna,
endurspeglaður í draumskyggnis
meðvitund? Eða var þetta geisla-
brot frá upprisu hinnar nýju
jarðar, þar sem ósánir akrar vaxa
og gullnar töflur í grasi finnast?
Pnrs páfi XII, áður Pacelli kardináli, er ekki hlynntur fas-
ismanum. Hann er einnig slyngur lögfræðingur og mikill
málafylgjumaður. — Einn af nýjustu „bröndurunum“, sem
gengur manna á milli í Róm, er á þessa leið:
Páfinn var spurður að þvl, hvern lögfræðilegan mun hann teldi
á hugtökunum „óheppilegt atvik“ og „ógæfa“. Hann hugsaði
sig um ofurlitla stund og svaraði síðan: „Ef Palazza Venezia
hryndi til grunna og allir helztu leiðtogar fasista færust, væri
það „óheppilegt atvik“ .... en ekki „ógæfa“.“
World Digest, London.
207