Rökkur - 01.08.1930, Blaðsíða 55

RÖKKUR
101 '
Skallagrími. Þar sem hann hef-
ir verið veiðihæst skip hér við
land, svo menn viti, ef ekki
veiðihæst fiskiskip í lieimi, þá
er þetta nokkuð ótvíræð viður-
kenning fyrir þvi, að skipverjar
hafa haft bókanna mikil not, án
þess að slá slöku við vinnuna
vegna þeirra, og að bóklestur
og vinna þurfa ekki að vinna
hvort á móti öðru .
í mínum augum er öll viður.
kenning frá togara-bókavörð-
um, togarahásetum og togara-
skipstjórum, um blessun bóka-
safnanna, dýrmætust vegna
þess, að hún er viðurkenning
fyrir því, hve mikið gott bóka-
söfn gera yfirleitt, jefnvel með
óvöldum bókum, þvi að togara-
bækurnar hafa verið óvaldar.
Hvað mundi þá með völdum
bókum? Hvað mundi þá, ef úr
einhverju væri að velja? Hvað
mundi þá, ef við íslendingar
settum dálítinn bókmentaheim
og hækur okkar væru yfirleitt
ágætisbækur? Sjómenn eru eng-
in sérstök tegund af mönnum.
Það er svipað efni i þeim, eins
og okkur hinum. Það er engin
ástæða til að ætla, að bækur
geri þeim meira gagn en öðr-
um mönnum. Ef álirif bókanna
á sjómannalífið eru auðsæust,
þá er það að eins vegna þess,
að tilraunin um togara-bóka-
söfnin er mest einangruð, af
því að hún er gerð úti á hafi.
En bækur þurfa ekki heldur að
gera sjómönnum meira gagn en
öðrum til þess, að hókasöfn séu
nauðsynleg í fiskiskipum.
Á sex árum hefir nú reynsl-
an um bókalán í nokkur botn-
vörpuskip sýnt og sannað:
að sjómen hafa oft tíma til að
lesa bækur i fiskiskipum,
að þeir vínna alveg eins mikið
fyrir því, þótt þeir liafi bæk-
ur til að lesa,
að flestir sjómenn lesa bækur,
ef þeir eiga þess kost og
taka lestur bóka fram yfir
spil, slæpingsliátt og óþarf-
ar samræður,
að sjómenn lesa góðar bækur
engu síður en lélegar, ef
þær eru á íslensku og við
alþýðu hæfi,
að góður bókavörður getur
haldið ágætri reglu á bóka-
safni í hotnvörpuskipi, enda
þótt það sé mikið notað,
að góðir bókaverðir eru til á
meðal óbreyttra liáseta, —
mennt sem með glöðu geði
taka á sig öll ómök og ó-
þægindi, sem góðri bók-
vörslu fylgja, fyrir ánægj-
una eina af því, að verða
félögum sínum að liði,
að bækur geta farið úr einu
skipi í annað, og gert sitt