Rökkur - 01.08.1930, Blaðsíða 56

102
RO KKUR
gagn í mörgum skipum,
jafnvel þótt þær hafi verið
all-mjög slitnar áður.
Þessi reynsla er ekki lítils
virði fyrir sjómennina og i
henni er fólginn all-mikill sig-
ur fyrir bókasafnamálið.
Heyrst liefir, að íslensku sjó-
mennirnir mundu vera ein-
hverjir hinir bestu sjómenn í
heimi, og er þá einkum átt við
líkamlegt atgerfi, og nytasama
reynslu í átökum við úfinn sjó.
Ekki veit eg hvað hæft er i
þessu, en eg veit annað: Ef sjó-
menn okkar hafa í hverju fiski-
skipi gnægð góðra bóka, þar
sem sjómenn annara þjóða hafa
engar, þá munar það ekki minna
en því, að sjómenn okkar verða
til jafnaðar víðsýnustu og ment-
uðustu sjómenn í heimi. Það er
líka einmitt þetta, sem vakir
fyrir Magnúsi Lárussyni í grein
hans í Alþýðublaðinu.
Við þurfum að hafa í hverju
skipi að minsta kosti einn mann,
sem hefir þann metnað fyrir
þjóð sína, að hann vilji leggja
sig fram til þess, að'þetta geti
orðið, og sá maður á að verða
bókavörður skipverja. Bækurn-
ar eiga bókasöfnin að leggja til.
Það er ef til vill ekki í mörgu,
sem við íslendingar erum eða
verðum öðrum þjóðum til fyr-
irmyndar, en vel gæti eg trúað
þvi, að aðrar þjóðir ættu eftir
að taka upp eftir íslendingum
þessa nýbreytni. Þær um það.
Þeir, sem fyrstir byrja, eiga alt-
af að geta verið fremstir samt,
ef ekki skortir hæfileika. Heyrt
hefi eg fleiri en eitt dæmi um
það, að útlendingar hafi veitt
tilrauninni eftirtekt, og eiga
þeir þess þó sjaldan kost.
Vegna bókaskorts hafa bóka-
söfn botnvörpuskipanna ekki
verið endurnýjuð sem skyldi og
má víst með sanni segja, að
bækurnar séu allar orðnar ó-
nýtar, þótt þær séu notaðar enn-
þá. Af þeirri ástæðu hafa sum
skipin hætt að fá bækur, sem
áður fengu þær, svo og af því,
að þeir fengu sömu bækurnar
aftur og aftur. Skáparnir voru
af ódýrustu gerð, og- hafa ekki
reynst endingargóðir. — Þess
vegna ber nú brýna nauðsyn til
að endurnýja hvorttveggja,
skápa og bókasöfn. Þess vegna
hefi eg líka hátt og í hljóði heit-
ið þeim, er legðu til nýja skápa.
að setja í þá sæmileg bókasöfn.
Skallgrímur gengur þar á und-
an. Samkvæmt því, sem áður
er sagt, byrjar hann nýja árið
með nýjum, vönduðum skáp.
„Glansnúmerið“ í þeim skáp á
að verða sagan „Vesalingarnir“,
eftir Victor Hugo — af sumuni
talin besta saga, sem rituð hefir
verið. Auðvitað verður þar einn-
ig eitthvað af íslendingasögum