Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Blaðsíða 91

89
Friedrich de la Motte Fouqué er fæddur 12. febr. 1777 í Branden-
burg og var hann kominn af fornri frakkneskri ætt; var hann son-
arsonur eins af vildustu hershöfðingjum Friðriks mikla er getið
hafði sér ágætan orðstír í Slesíuófriðnum. Langfeðgar hans á
Frakklandi höfðu kendir verið við hermensku og riddaraskap og
af þeim anda hafði skáldið de la Motte Fouqué tekið talsvert í arf
og kom það bæði fram í lífi hans og skáldskap. Gekk hann snemma
í hermannastétt og var með í Rínarherförinni 1794, en hætti þó
við hermensku um hríð og tók með miklum áhuga að leggja stund
á bókmentir og skáldskap. 1 frelsisstríðinu 1813 hafði hann dregið
saman sjálfboðariðul valdra manna og færði Prússakonungi og
var hann með í nokkrum aðalbardögum, en heilsunnar vegna varð
hann að fá lausn; fór hann úr herþjónustu með majórs nafnbót og
gaf sig upp frá því eingöngu við bókiðnum og skáldskap. Hann
var aðallega ,,episka“ skáldið eða sagnaskáldið rómantíska skól-
ans og tók hann efnið í skáldrit sín úr hinni norrænu fornöld eða
niiðaldatímanum. Hann lifði í hugsjónum riddaraaldarinnar og
trúði á þær, enda gerði hann að sínu orðtaki hið foma riddara-
orðtak: A Dieu mon ame, Ma vie au Roi, Mon coeur au Dames,
L’honneur pour moi:
„Guði gef eg sál mína,
en grami fjör mitt,
hjartað hreinum frúvum,
en sæmd mína eina
sjálfum geymi eg mér“.
Trúrækni, riddaragöfgi og ástir eru því aðalþættir í skáldskap
hans, og þótt hann sé þvingaður allvíða, þá lýsir hann samt auð-
Ugu imyndunarafli og allmiklu skáldlegu innra lífi, en hins vegar
fer hann utan við verulega lífið og skapferlislýsingarnar (kar-
aktérarnir) eru merglitlar. Að áðurgreindri stefnu Fouqués og hinu
riddaralega æruflugi hans hefir þótt vera dálítill Don Quixote-
keimur. En það á hann, að riddaraguðmóður hans var engin upp-
gerð, því hann var ærumaður í skáldskapnum eins og lífi sínu. Það,
sem eftir hann liggur, er afarmikið að vöxtum og framan af var