Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Blaðsíða 30

28
Þegar liðið var vikum og mánuðum saman og loksins heilt ár,
þá var tekinn fastur bófi nokkur, Níels að nafni, ýmist kallaður
Níels þjófur eða Níels hrossasprangari, og þá skifti um til hins
betra, þá kom það upp úr dúrnum hvílíkum rangindum Jörgen
hafði orðið að sæta.
Svo hafði til borið daginn áður en Jörgen fór og sama kvöldið
og morðið var framið, að þeir Morten og Níels þjófur höfðu fundist
hjá manni nokkrum fyrir norðan Hringkaupangsfjörð, hann var
hjáleigubóndi og knæpu-haldari jafnframt og hjá honum höfðu
þeir drukkið nokkur staup, sem reyndar ekki hefðu þurft að gera
neinn drukkinn, en þau höfðu í meira lagi liðkað málbeinið á
Morten; hann gerðist stórorður og kvaðst hafa eignast búgarð og
vera í þann veginn að kvongast, og er Níels spurði hvar pening-
amir væru til alls þessa, þá sló Morten drembilega á vasann og
sagði:
„Þeir eru þar sem þeir eiga að vera“.
Þessi gortaraskapur varð honum að líftjóni, því þegar hann var
farinn, þá veitti Níels honum eftirför og myrti hann með hnífs-
stungu í hálsinn, til þess að ná peningunum, sem ekki voru til.
Alt þetta var vandlega bókað með mörgum orðum, en oss nægir
að vita að Jörgen var látinn laus.
En hvað fekk hann í bætur fyrir það, sem hann ár og daga hafði
orðið að þola í fangelsi og kulda, útskúfaður úr mannlegu félagi ?
Jú, viti menn, honum var sagt, að það væri mikið lán fyrir hann,
að hann væri saklaus, nú mætti hann fara. Bæjarstjórinn gaf hon-
um tíu mörk í farareyri og ýmsir af borgurum bæjarins gáfu hon-
um öl og góðan mat; það voru líka til góðir menn, það eru ekki
allir, „sem stinga, flá og láta á pönnu“. En það sem best var af
öllu, það var, að Brönne kaupmaður frá Skaga, hann einmitt, sem
Jörgen fyrir einu ári hafði viljað ráða sig hjá á skip, hann var þá
dagana staddur þar í bænum, eitthvað sinna erinda, og heyrði alt
um sakamálið. Hann var hjartabesti maður og skildi bæði og fann
til fulls hvað Jörgen mundi hafa liðið. Nú vildi hann gera honum
eitthvað gott og bæta kjör hans, láta hann fá að reyna, að líka
væru til góðir menn.
Nú voru viðbrigði að hverfa úr fangelsi til frelsis, til himnaríkis,
til kærleika og góðs hjartalags, nú var fyrir höndum að reyna það