Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2021, Blaðsíða 36

36 Tímarit hjúkrunarfræðinga | 2. tbl. 97. árg. 2021
Gleði
Þetta svar fannst mér algjör snilld! Þarna á fyrstu
mínútunum í nýrri vinnu, á nýjum stað og nýjum
starfsvettvangi, breyttust öll mín viðhorf til
öldrunarhjúkrunar. Allt það sem ég taldi mig vera
að fara að gera, breyttist við þetta fyrsta spjall.
Þessi eldri maður varð þess valdandi að ég áttaði
mig á því að það er sama hvað við erum gömul,
við höfum öll áhuga á hinu kyninu, (eða sama
kyni), gleðinni, vinskapnum og á því að fíflast
aðeins. Þetta varð til þess að þau verkefni,
sem ég síðan setti á fót þarna, urðu svolítið
frábrugðin því sem ég taldi mig vera að fara að
gera, eftir þetta spjall fyrsta daginn.
Þegar ég var við verknám í öldrunarhjúkrun
á Droplaugarstöðum, fyrir mörgum
árum síðan, þá man ég hvað mér fannst
staðurinn stofnanalegur og einmanalegur.
Mér fannst vanta gleðina. Í mörg ár á
eftir, hugsaði ég með mér, að þetta væri
ekki starfsvettvangur fyrir mig. Vá! Ég
hafði sko rangt fyrir mér! Ég skammast
reglulega við sjálfan mig, fyrir framan
spegilinn á morgnana, og spyr sjálfan
mig hvers vegna ég hafi ekki fyrir
löngu verið byrjaður að starfa að
öldrunarmálum?
Fyrir rúmum fimm árum síðan gekk ég inn á hjúkrunarheimili á Akureyri til að taka þar
við forstöðumannsstöðu. Ég hafði ekki mikla reynslu af því að starfa við öldrunarmál en
fannst þetta mjög spennandi vettvangur. Það sem seldi mér hugmyndina var sú staðreynd
að Hjúkrunarheimili Akureyrar, var og er nýsköpunarfyrirtæki, hversu mikil snilld er það?
Spennan og tilhlökkunin var mikil þegar ég gekk inn í húsakynni öldrunarheimilisins fyrsta
vinnudaginn. Eins og gengur á nýjum stað, þá rataði ég ekkert um húsið og spurði eldri mann,
sem sat þungt hugsi í stól á gangveginum, til vegar. Ég settist hjá honum og sagði honum
hvaðan ég væri og svona; hverra manna ég væri. Ég taldi víst að allt eldra fólk vildi vita
hvaðan ég kæmi og hverjum ég væri skyldur. Hann svaraði að bragði: ,,Veistu, ég barasta
held að stelpurnar í dag séu bara miklu myndarlegri en þegar ég var aðeins yngri.”
Texti: Ingi Þór Ágústsson, forstöðumaður Austurhlíðar, Öldrunarheimila Akureyrar
Þankastrik
Þankastrik