Heilbrigt líf - 01.12.1949, Blaðsíða 81

Víða eru nú á döfinni miklar rannsóknir í máli þessu..
Fluorsöltum hefur verið bætt í neyzluvatn bæja, tennur
skólabarna hafa verið penslaðar reglulega með fluorblöndu,
fluorsöltum hefur verið bætt í tann„krem“ eða börnum
hefur verið úthlutað daglega kalktölum, sem bætt var í
ákveðnu magni af fluorsöltum. Mola þessa áttu þau að
sjálfsögðu að tyggja og renna niður. Sjálfsagt líða nokkur
ár, þangað til vissa er fengin fyrir því, hvaða aðferðin
reynist bezt, og til þess að fá úr því skorið, hvort slíkar
fluorgjafir eru varhugaverðar á einn eða annan hátt. Eins
og nú standa sakir, eru allar horfur á, að minnka megi
tannátu á fluorsnauðum svæðum að minnsta kosti um
helming með hæfilegum fluorskammti. Sennilegt er, að
fluorsöltin verki bezt, meðan tennurnar eru að myndast
og þroskast. Koma þá einkum tvö tímabil. til greina. /
fyrsta lagi, me’öan fóstrið er aö þroskast í móðurkviði og
barnatennur aö myndast og í ööru lagi tímabiliö frá 1—8
ára aldurs, þegar fulloröins tennur eru aö myndast.
Fróðlegt væri að reyna að gera sér grein fyrir, hvað
valdið hefur því, að lítið var um tannátu hér á landi fyrr
á öldum.
Tel ég óhikað, að þar hafi ráðið mestu um, að lítið var
um kolvetni í fæðu forfeðra vorra og sykur þekktist ekki.
Ein aðalmáltíð dagsins var víða harðfiskur og smjör eða
þá kjöt, og mikið var borðað af skyri og öðrum mjólkur-
mat, svo að kalk átti ekki að skorta í fæðunni. Hins vegar
var kornmatur oft sparaður, og kökur úr fíngerðu mjölí
voru óþekktar að kalla, en meiri hætta er á, að brauð úr
fíngerðu mjöli setjist í ójöfnur tannanna, gerjist og valdi’
tannátu. Það skal tekið fram, að óvíst er með öllu, að kol-
vetnasnauð fæða geri glerung tannanna sterkari eða aukí
viðnám hans gegn sýrum. Tannátan lætur ekki á sér bóla
vegna þess að fæðan er þannig, að lítið er um sýrumynd-
un. Þegar læknarnir frá Columbiaháskólanum gáfu Eski-
Heilbrigt lif
79