Úrval - 01.10.1955, Qupperneq 39

HVERNIG SKÝJAKLJÚFUR VERÐUR TIL.
37
vélaútbúnað. En kynditæki eru
þar engin — gufa er leidd í
pípum frá kyndistöð eina mílu
í burtu. Til viðbótar við þenn-
an vélaútbúnað í kjallaranum
er annað vélarúm, sem tekur
hálfa hæð í miðju húsinu, og
hið þriðja í rishæðinni. Þess-
ar vélar (sem kosta um 330
milljónir króna) eru næstum
alveg sjálfvirkar — vinna
gæzlulaust að heita má allt
nema að gera við sjálfar sig.
Það er hlutverk húsameist-
aranna, sem teikna skýjakljúf
að gera hann að sem hentug-
ustum vinnustað fyrir skrif-
stofufólk. Peter Ruffin, einn
meðeigandi Socony Mobil skýja-
kljúfsins, sagði mér, að á mín-
útunum milli kl. 8.50 og 9 á
morgnana myndu 7000 manns
streyma inn í anddyri bygging-
arinnar og allir þyrftu að vera
komnir á sinn vinnustað fyrir
klukkan 9.
Það er mikið álag á lyfturn-
ar. Ætlunin er, segir Ruffin,
að tvær lyftur að minnsta kosti
— ein á uppleið og ein á nið-
urleið — fari framhjá hverri
hæð á 30 sekúndna fresti, og
má geta nærri, að nákvæm og
flókin sjálfvirk stillitæki þarf
til þess að aðlaga þá áætlun
hinni síbreytilegu umferð yfir
daginn. Ekki verða neinir lyftu-
stjórar í lyftunum. Farþegarn-
ir þrýsta sjálfir á hnapp, sem
gefur til kynna á hvaða hæð
þeir ætla. Þegar lyfta er full,
staðnæmist hún ekki við hæð
nema til að hleypa út farþega.
En ef einhver maður hefur
beðið lengur en hálfa aðra mín-
útu eftir því að lyfta stöðvað-
ist hjá honum, sér ,,Ottó“ aum-
ur á honum og sendir honum
aukalyftu. ,,Ottó“ er vélin sem
stjórnar lyftukerfinu. Maður,
sem stendur í lyftudyrum til
að ljúka samtali, fær áminn-
ingu frá Ottó. Fyrst hnippir
hurðin í hann og bjalla hringir
lágt en óþolinmóðlega. Ef hann
lætur ekki segjast við það, bíð-
ur hurðin ekki lengur en fell-
ur svo þungt að stöfum, að
það er á einskis manns færi
að stöðva hana. 32 lyftur verða
í byggingunni og munu þær
kosta um 55 milljónir króna.
Þegar ég kvaddi Socony Mobil
skýjakljúfinn þennan bjarta
maídag, stóð járnsmiður á há-
um bita og bar við himinn.
Hann var með vélbor sinn og
var að bora út hnoðnagla, sem
Slivka hafði fundið að var
gallaður, og söng hátt í bom-
um. Það sem ég hafði séð þessa
morgunstund var í mínum aug-
um kraftaverk mannlegs anda
og snilli. En fyrir þá sem unnu
þarna var þetta allt hversdags-
legt, vinna sem þeir gengu að
á hverjum morgni, sér og sín-
um til framfæris.