Úrval - 01.10.1955, Qupperneq 49

EG LEGG STUND Á SÍMAHLERANIR
47
fæti, og var því beint út um op
á bílhúsinu, sem strengd var yfir
svört grisja. Tæki þetta var
parabólulaga hljóðnemi, næmt,
kringlótt ,,eyra“, sem útvarps-
og sjónvarpsmenn nota til að
ná upp f jarlægum hljóðum, t. d.
fagnaðarópum áhorfenda á
knattspyrnuvelli, þeirra, sem
ekki eru sömu megin á vellin-
um og hljóðneminn.
Svo beið ég þangað til svika-
hrappurinn kom út og fór upp
í bíl, sem stóð fyrir utan skrif-
stofuna. Hann tók upp einhver
skjöl og gaf sig á tal við þann
sem sat við stýrið. Úr bílnum
mínum miðaði ég parabóluhljóð-
nemanum á opinn glugga í bíln-
um hinum megin götunnar. Sam-
talið heyrðist eins vel hjá mér
og ef mennirnir hefðu verið að
tala saman í sömu stofu og ég.
Bílstjórinn var afgreiðslumaður
hinna stolnu vara, og á 15 mín-
útum fékk ég vitneskju um hvar
hin leynilega vöruskemma var
og nöfn flestra kaupendanna.
Tveim dögum seinna kallaði
skjólstæðingur minn félaga sinn
inn til sín og lofaði honum að
heyra samtalið í bílnum af seg-
ulbandi. Svikahrappurinn varð
ekki aðeins að borga allar stolnu
vörurnar — heldur einnig þókn-
un mína, 3000 dollara.
I þeim dæmum, sem að fram-
an greinir, voru hlerunartækin
notuð í þarflegum tilgangi, en
augljóst er að eins má nota þau
í illum tilgangi.
Ég bý til allskonar hlerunar-
tæki — t. d. hljóðritunartæki
með áhaldi í sem gatar á papp-
írsræmu símanúmer það sem
hringt er í frá þeim síma, sem
hleraður er. Venjuleg spanspóla
(inductions coil) getur tekið upp
símtal, ef henni er komið fyrir
nærri línunni. Ég bý til span-
spólur mínar sjálfur og sumar
eru svo næmar og stefnuviss-
ar, að þær geta náð samtali í
almenningssímaklefa, þó að ég
standi með hana nokkra metra
í burtu og þykist vera að skoða
í búðarglugga. Til þess að hljóð-
rita slík samtöl, nota ég hljóð-
ritunartæki, sem er á stærð við
meðalþykka vasabók og hægt er
að hafa í vasa. Ef ég vil hlusta
beint, nota ég varamagnara, sem
líkist heyrnartækjum þeim er
heyrnardaufir menn nota.
Sumir næmustu hljóðnemar
mínir eru ekki stærri en tveggj-
eyringur, og er hægt að festa
þá með sogblöðku á vegg. En
þegar ég kemst ekki inn í her-
bergi til að ,,hlera“ það nota
ég lítil senditæki. Eitt slíkt raf-
hlöðutæki er á stærð við sígar-
ettupakka. Ég hef komið þeim
fyrir undir framsæti í bíl eða í
legubekk, laumað þeim inn í hót-
elherbergi í blómavösum, smygl-
að þeim inn í skrifstofur í
skjalatöskum, sem ég skildi eft-
ir ,,af gleymsku".
Önnur aðferð til að hlera her-
bergi, sem ekki er hægt að kom-
ast inn í, er að nota snertihljóð-
nema, sem tekur upp hljóð með
hljóðmögnun (resonance). Ef