Úrval - 01.10.1955, Síða 63

SORGARSAGA KANADlSKU PIMMBURANNA
61
heimilisins var lokið, voru syst-
urnar fluttar þangað. En stríð-
ið milli foreldranna og Dafoe
læknis hélt áfram og magnaðist
jafnvel. í febrúar komu þau
hjónin fram á leiksviði til að
segja frá börnum sínum, og
báru yfirvöldunum allt annað
en vel söguna.
Þessi framkoma foreldranna
varð til þess, að á Ontarioþingi
voru samþykkt lög, sem settu
fimmburana „undir vernd hans
konunglegu hátignar fram til
átján ára aldurs þeirra.“
Hin nýja forsjárnefnd, sem
skipuð var eftir að lögin voru
samþykkt, leitaði þegar í stað
til ýmissa fyrirtækja til að aug-
lýsa fimmburana og afla þeim
tekna. Réttur til að taka af þeim
eina stuttfilmu var seldur á
650.000 krónur. Blöðum var
seldur einkaréttur til að birta
greinar um þá, framleiðendur
sýróps, barnamjöls, tannkrems
og ótal fleiri vara keyptu rétt
til að nota þá í auglýsingum
sínum. Fimmburarnir urðu
þannig á skömmum tíma vel-
efnaðir.
Þegar þeir voru tveggja ára
var reistur U-laga laufskáli
kringum leikvöll þeirra. Forvitn.
ir áhorfendur gátu nú horft á
þá gegnum glugga með þannig
gleri í, að ekki sást út um þá.
Ferðamannastraumurinn var
látlaus — um 250.000 manns á
ári komu til að skoða fimmbur-
ana.
Með prófum og athugunum
var fylgzt nákvæmlega með lík-
amlegum og andlegum þroska
þeirra. Greindarpróf barnasálar-
fræðingsins dr. Blatz leiddu í
ijós, að greindarvísitala þeirra
var örlítið fyrir neðan meðallag
— sennilega vegna þess að þær
fæddust alllangt á undan tíman-
um. Eina fullorðna fólkið, sem
þær umgengust, var auk for-
eldranna, hjúkrunarkonur,
kennarar og læknar. Leikfélaga
áttu þær enga, ef frá eru talin
eldri systkini þeirra, sem öðru
hvoru komu í heimsókn til
þeirra.
1 líkamlegu tilliti voru þær
sem sagt í alla staði fyrirmynd-
arbörn, en tilfinningalíf þeirra
gat naumast talizt eðlilegt, lík-
lega mest vegna þess, að öll
bernskuárin voru þær sífellt
þrætuepli foreldranna og Dafoes
læknis. Hvað eftir annað urðu
þær vitni að háværu rifrildi og
deilum þeirra í milli, og má
nærri geta, hvaða áhrif það hef-
ur haft á þær. Þegar foreldr-
arnir komu í heimsókn, notuðu
þau hvert tækifæri til að gera
lækninn tortryggilegan í augum
barnanna, og Dafoe læknir sat
sig heldur ekki úr færi að skýra
fyrir þeim, að hann hefði bjarg-
að lífi þeirra og væri því eins-
konar fósturfaðir þeirra.
Fyrsta kvikmyndin, sem gerð
var um fimmburana, „Héraðs-
læknirinn", jók enn á misklíðina.
Hún gaf Dafoe lækni að heita
mátti alla dýrðina, en faðirinn
Oliva var sýndur sem fákunn-