Læknaneminn - 01.04.1995, Qupperneq 38

náminu hvort það sé til dæmis einhver fín hjarta-
kírurgía til staðar eða ekki, heldur miklu frekar hvort
einhver kennslulegur metnaður og vilji sé til staðar.
Niðurstaða okkar er sú að æskilegt væri að þessir þrír
staðir gætu tekið að sér skipulagða verklega kennslu
í bæði lyflæknis- og handlæknisfræði með einum eða
öðrum hætti, og þá sérstaklega nema á fyrri stigum
klíníska námsins (þe. 2.,3. og 4. ár). Einnig kæmi til
greina að verkleg kennsla í geislalæknisfræði færi að
hluta til fram í Domus Medica en þar er mjög
fullkomin aðstaða til myndgreiningar og margir
sérfræðingar til staðar og þar af leiðandi mikill
ónýttur kennslukraftur.
HEILSUGÆSLUSTÖÐVAR ÚT Á LANDI
I tengslum við námskeið í heimilislæknisfræði á
5. ári ætti að nýta heilsugæslustöðvarnar úti á landi í
meiri mæli til kennslu. Hingað til hefur aðeins ein
heilsugæslustöð, heilsugæslustöðin á Egilstöðum
verið notuð í þessum tilgangi. Skemmst er frá því að
segja að mikil ánægja hefur verið með kennsluna
sem þar er í boði og komast mun færri að en vilja.
Mjög fýsilegt væri að fleiri stöðvar úti unr land
kæmu inn í þessa kennslu. Tilgangurinn með því
væri sá að þá gæfist mönnum kostur á því að kynnast
heilsgugæslunni bæði á höfuðborgarsvæðinu sem og
á landsbyggðinni þar sem aðstæður eru oft mjög
frábrugðnar því sem við þekkjum hér á suðvestur-
horninu.
STOFUR SÉRFRÆÐINGA
Læknanemar á Læknasetrinu er gott dæmi um
slíkt fyrirkomulag. Það þyrfti að nýta stofur
sérfræðinga í auknum mæli til kennslu, því eins og
þrónunin hefur orðið eru sjúklingarnir oft greindir
þar og meðhöndlaðir, og koma jafnvel aldrei inn á
sjúkrahús. Þannig fer mikið sjúklingamateríal fram
hjá okkur. Til dæmis mætti athuga þetta í sambandi
við námskeið í geðlæknisfræði, þar sem stúdentar
dvelja langtímum saman á geðdeildum Lsp. og Bsp.
en sjá lítið nema króníska geðsjúkdóma sem svara
ekki lyfjum þ.e. sjá ekki nema alsvæsnustu tilfellin.
Á sama tíma eru 80-90% þeirra, sem eru á meðferð
vegna geðsjúkdóma hverju sinni, alfarið meðhöndl-
aðir á stofum úti í bæ og koma því ekki fyrir okkar
sjónir. Með öðrum orðum, í verklega náminu lærum
við aðeins að greina og meðhöndla geðsjúkdóma
sem eru svo illvígir að sjúklingur þarf á innlögn að
halda en eru ekki endilega lýsandi fyrir geðsjúkdóma
í heild.
Kennslumálaráðstefna Læknanema 1995
ályktar því:
„Mörg tækifæri til kennslu eru ónýtt á heilsu-
gæslustöðvum út á landi, á stofum sérfræðinga og
sjúkrahúsum á landsbyggðinni. Tilraunir til slíks
hafa geflst mjög vel og viljum við sjá meira af því
á næsta vetri.“
Nýir kennsluhættir
ALMENNT
Almennt voru nemendur þeirrar skoðunar að í
deildinni væri alltof mikil áhersla lögð á fyrirlestra
og glósur á kostnað virkrar þátttöku nemenda í
náminu. Forsenda þess að fyrirlestrum sé fækkað er
að það sé vel skilgreint hverjar kröfurnar eru í
kúrsum og greinargott yfirlit, yfir það námsefni sem
ætlast er til að nemendur kunni, sé-til staðar. Einnig
þyrfti að koma fram hvaða hlutar námsefnis eru
mikilvægari en aðrir með tilliti til hagnýts notagildis.
Eitthvað þarf þó að koma í stað fyrirlestra og eru
tillögur í þá veru kynntar hér að neðan.
Kennslumálaráðstefna Læknanema 1995
ályktar því:
„Of mikil áhersla er lögð á fyrirlestra á kostn-
að annarra kennsluhátta í læknadeild.“
TÖLVUR
Óhætt er að segja að tölvuöldin hafi enn sem
komið er farið fram hjá læknadeild. I flestum
deildum Háskólans er aðstaða fyrir nemendur til
tölvuvinnu. Þó er læknisfræði það fag innan háskól-
ans sem einna best gæti nýtt sér kosti tölvunnar við
nám og upplýsingaöflun. Það er einnig fyrirsjáanlegt
að læknar framtíðarinnar komi til með að nýta sér
tölvutækni í æ ríkari mæli. Því er þetta aðgerðaleysi
í tölvumálum með öllu óskiljanlegt. Hægt er að nota
tölvur í læknanámi á margvíslegan hátt:
1) Með tengingu við tölvunet Háskólans fæst
samband við hið margfræga Internet og þar með við
36
LÆKNANEMINN 1. tbl. 1995 48. árg.