Læknaneminn - 01.10.2002, Blaðsíða 21

Að hrökkva eða stökkva
Valtýr Stefánsson Thors
Læknanemi á 6. ári
Þegar sumarið nálgast eftir S.árið fara að brjótast fram
vangaveltur um hvað gera skuli á ráðningafundinum.
Spurningin er jú fyrst og fremst:„Ætla ég að fara út í
hérað?” Yfir veturinn vex nú heldur hjá manni sjálfs-
traustið, búinn að breiða yfir hræðsluna um að lenda í
fárveiku barni eða fyrirburafæðingu. Auðvitað, mað-
ur smellir bara nál í litla fárveika barnið og gerir akút
keisara í sjúkrabílnum á leiðinni í bæinn. Einfalt ekki
satt? Maður hefur jú séð þetta gert, búinn með barna-
og kvennakúrsana. Eftir að hafa klárað geðið og tauga
er maður enn sterkari á svellinu, kann nöfnin á helstu
þunglyndislyljunum og í tauga...., þar er hvort sem
er ekkert hægt að gera.
Ekki vegur minna vonin um gull og græna skóga.
Eftir að hafa búið við seigfljótandi fjárstreymi undan-
farin ár hljómar það vissulega vel að að geta mokað
inn seðlunum og haft lítið fyrir því.
í þann mund sem maður tekur upp tólið og pantar
sérútbúinn LandCruiser læðist að manni ískaldur
hrollur; „Hvað ef ég kem ekki nálinni upp? Hvað ef
mér tekst ekki að intúbera manninn? Hvað ef þetta
litla barn deyr í höndunum á mér?” Kannski get ég
keyrt drusluna eitt ár í viðbót. Ég spyr hvort þeir eigi
túrbínu í Charade '87.
A þennan hátt þvældist ég fram og til baka en þó var
ég orðinn það kokhraustur þegar nær dró ráðninga-
fundinum að ég ætlaði að reyna að komast í feitt.
Fjölskyldan var tilbúin að koma með mér á staði þar
sem enginn er á stjá nema drukknir togarasjómenn svo
vitnað sé í eitt af andlitum íslands út á við. Á vissan
hátt gekk ég þar gegn orðum séra Friðriks Friðriksson-
ar: „Látið aldrei kappið bera fegurðina ofurliði”. Með
öðrum orðum, inig vantaði seðla. Hitt hlyti að redd-
ast. Og það reddaðist.
Grundarfjörður er góður staður að vera á. Þar er
einstaklega fallegt, fólkið er afar vinsamlegt og stuð-
tækið er appelsínugult. Það virkar sennilega ekki.
Dagvinnan er hvers manns hugljúfi. Mætt klukkan
níu í símatíma þar sem enginn hringir og drekkur á
meðan kaffi og ræðir um daginn og veginn við starfs-
fólkið. Síðan er móttaka til hádegis og frjálst val eftir
hádegið. Tvo eftirmiðdaga í viku er þó bókað hjá
manni en aldrei fyrr en eftir tvö því Læknirinn leggur
sig alltaf eftir hádegismatinn. Þetta er líf sem maður
gæti vanist. Reyndar er eitt sem dregur úr rómantík-
inni í kringum þetta og það er helv. vaktsíminn. Hann
var tattóveraður á aðra rasskinnina á mér. í sturtu, í
búðina, í göngutúr, í sundi...ég er enn að vakna á
nóttunni og hugsa: „Hvar er síminn?”.
Ef ætti að flokka vandamálin sem koina upp í hér-
aði sem Grundarfirði (athugið að segja í Grundarfirði,
ekki á Grundarfirði) getur 5,árs læknanemi leyst 70%
af vandamálunum, sum með fyrri kunnáttu en önnur
með því að þreifa sig áfram í myrkrinu. í 28% tilvika
klórar maður sér aðeins í hnakkanum og segir síðan:
„Ég ætla að vísa þér á góðan lækni fyrir sunnan..”.
I lok hvers vinnudags þakkar maður svo fyrir að lenda
ekki í síðustu tveimur prósentunum. Þau eru nefni-
lega þannig að þú gætir hugsanlega leyst vandamálið
en þú hefur ekki reynslu né þekkingu til að klára það
fullkomlega. Þá erum við að tala um akút aðstæður.
Oftast sleppur þetta fyrir horn, upp í sjúkrabíl, setja
upp nál, gefa súrefni og keyra af stað. Reyna að líta
út fyrir að þú hafir einhverja hugmynd unt hvað þú ert
að gera. Horfa á monitorinn og óska þess að þessi
QRS komplex sé bara sá fyrsti í röð margra fallegra
QRS konrplexa.
19