Úrval - 01.09.1964, Qupperneq 6

4
ÚRVAL
úr mannlegri veru, heldur
tryggði hinn hái aldur jarðlags
nr. 1, að leifar þessar voru nokk-
ur hundruð þúsundum ára eldri
en leifar Pekingmannsins.
Leakeyhjónin eyddu þrem dög-
um i að plokka beinaleifarnar
undur varlega út úr berginu.
Þau fóru svo varlega, að það var
sein þau ynnu að vandasömum
uppskurði. Til þess notuðu þau
tannstöngla. Síðan eyddu þau
16 dögum i að sigta ótal tonn
að möl og sandi og raða þeim
saman í ótal smáögnum, þangað
til þau vissu það loks með full-
vissu, að þau höfðu fundið haus-
kúpu af manni, sem á vantaði
aðeins neðri kjálkann, Slíkur
hafði þrýsingurinn verið á liaus-
kúpuna um aldaraðir, að hún
hafði brotnað i meira en 400
smábrot i sjálfu jarðlaginu. Það
tók þau næstum ár að tengja
og líma þessar brothættu agnir
saman. Einn starfsbróðir þeirra
líkti þessu starfi þeirra við það,
að einhver reyndi að koma eggi
sem vörubíll liefði ekið yfir, í
samt lag.
Leakeyhjónin skírðu fund sinn
Zinjanthropus (Zinj er arabiska
orðið yfir Austur-Afríku, anthr-
opus er gríska orðið yfir mann),
en siðan hafa fornleifafræðingar
um víða veröld stytt það i „Zinj“.
Þegar sýnishorn af hraunefnun-
um, sem umlukið höfðu liaus-
kúpuna ,voru rannsökuð með
hinni nýju pottösku-argon ald-
ursákvörðunaraðferð Kaliforníu-
háskóla, reyndist maður þessi
hafa legið i „steinkistu“ sinni í
1.750.000 ár, sem er sönnun þess-
að Olduvaimaðurinn hafði lifað
hinu frumstæða lífi sínu við
strendur þessa horfna afríska
stöðuvatns næstum hálfri annari
milljón ára áður en Pekingmað-
urinn var uppi.
Svo ólíltur var Zinjmaðurinn
nútímamanninum að andlitsfalli,
að birtist hann á meðal vor i
nútímaklæðnaði, þveginn og rak-
aður, klipptur og snyrtur, yrð-
um við samt dolfallinn af undr-
un yfir þessum furðulega manni.
En það vottaði samt ekki fyrir
trýni á andliti hans, líkt og á
apa, heldur var andlit hans flatt
og líkast skóflu í laginu, og haus-
kúpulagið gaf til kynna, að hann
hefði haft óeðlilega stóran neðri
kjálka. Enninu hallar svo snöggt
aftur, að það er sem höfuðið
hafi oi’ðið fyrir þungu höggi,
en þó er rúmið fyrir heilabúið
þar fyrir neðan svo stórt, að það
á að hafa getað rúmað töluvert
magn af heilavef. Samt er það
minna en helmingur af rými
heilabús okkar. Mikill hluti and-
lits og líkama Zinjmannsins
kann að hafa verið hulinn með
úfnu hári. Við vitum ]iað ekki
fremur en við vitum um lifs-