Úrval - 01.09.1964, Side 47

GJÖF HERRA DITTO
45
En nú vissi ég i fyrsta sinni,
iivað peningur þessi var i raun
og veru: glæst tákn um einhverja
óendanlega auðlegð, sem mig
hafði aldrei dreymt um, að væri
til. Og á þessu dýrlega augna-
bliki var allri sorg sópað burt
úr liuga mér, og ég fann ekki
iengur til meðaumkunar. Maður-
inn, sem ég hafði hugsað til
sem aumingja, litla herra Ditto,
var ósegjanlega auðugur. í hinni
geysimiklu auðlegð hans var
fólgin öll sú þolinmæði, öll sú
trú, öll sú ást, sem mannlegt
hjarta getur geymt i fórum sín-
um.
Og ég fór niður í matstofuna
og keypti mér kaffibolla. Það var
autt borð við gluggann, og þar
settist ég. Það var næstum kom-
ið inyrkur. Lítil kvöldstjarna
tindraði á himninum. Það var
líkt og hún væri of snemma á
ferli. Ég lyfti boilanum með rjúk-
andi kaffinu að vörum mínum
og skálaði þögul fyrir honum:
„Fyrir herra Ditto, sem mun
erfa landið.“ Og síðan drakk ég
stóran teyg úr bollanum.
Á meðan konan mín var inni i verzlun að kaupa sér kjól, beið
ég fyrir utan búðina, sem var við hliðina á rakarastofu. Ég reyndi
að drepa tímann með því að vingast við fallegan, svartan loð-
hund, sem var í mannlausum bíl þar rétt hjá. E'n hann virtist
vera djúpt hugsi, því að hann leit bara fyrirlitlega til mín. Skyndi-
iega skauzt aðvörunarmerkið i stöðumælinum upp. Hundurinn
tók strax til að hoppa upp og niður í sætinu og gelta sem óður,
og þá kom maður hlaupandi út úr rakarastofunni með stóreflis
þurrku og stakk peningi í stöðumælinn. Hann veifaði til hunds-
ins og sagði: „Laglega af sér vikið, Majór. Vertu nú rólegur."
Þá settist Majór niður og slakaði svo mikið á, að hann fór jafn-
vel að sýna mér dálítinn áhuga. Bart Smitíi
Htbúið hefur verið nýtt tæki til verndar gegn bílaþjófnuðum.
Með því er hægt að taka kveikjuna úr sambandi, læsa hemlunum
og loka fyrir eldsneytisrennslið. Looking Ahead
Framleiöd hafa verið ný járnrör með alveg nýrri aðferð, og
er því haldið fram, að þau endist lengur en húsið, sem þau eru
lögð í. Looking Ahead