Úrval - 01.09.1964, Síða 138

136
ÚRVAL
ar og eldri börnin höfSu bundið
smábörn á bak sér. Fjöldi sjúkl-
inga úr nálægum sjúkrahúsum
hafði verið borinn þangað á
sjúkrabörum, en aðrir höfðu
staulazt þangað með hjálp hjúkr-
unarkvenna.
Það ríkti engin ofsahræðsla í
mannþyrpingunni. Jörðin titr-
aði að vísu enn af jarðskjálfta-
kippum. Það fundust samtals
237 kippir síðari hluta dagsins
og næstu nótt og 92 næsta dag.
En allir vissu, að þetta voru að-
eins eftirstöðvar hins mikla jarð-
skjálfta og að slíkir kippir voru
aldrei eins slæmir og þeir fyrstu
og ollu ekki nærri eins mikilli
eyðileggingu. Fólkið fann sér
hentuga staði til þess að iivílast
á og bjó sig undir að eyða nótt-
unni þarna undir beru lofti. Það
opnaði matarkassa, breiddi strá-
mottur og sessur á jörðina, ó-
kunnugir ræddu saman og sögðu
sögur af jarðskjálftum og elds-
voðanum.
Svipað andrúmsloft ríkti með-
al flóttamannanna í hinum rúm-
góðu Yasudagörðum, sem voru
nálægt auða svæðinu við ána.
Hin auðuga Yasudafjölskylda,
sem átti eina af stærstu hringa-
samsteypum Japan, hafði opnað
skrautgarða sína fyrir fjölmörg-
um flóttamönnum .Þeirra á með-
al var dr. Eikichi Ikeguchi með
konu og þrjú börn. Skömnm eft-
ir klukkan fjögur útbýtti frú
Ikeguclii nokkrum hrísgrjóna-
bollum, sem hún hafði búið til
í flýti, áður en þau flýðu. Börn-
in skoðuðu þetta sem nokkurs
konar skemmtiferð, og þegar
nokkrir flóttamenn umhverfis
þau gáfu til kynna, að þeir væru
einnig hungraðir, bauð hinn
góðviljaði læknir þeim að deila
þessum fátæklega málsverði með
þeim.
Skyndilega heyrðu þau ein-
kennilegan, ofboðslegan hávaða.
Það varð skyndilega kolniða-
myrkur. 5 ára gamall sonur dr.
Ikeguchi hafði verið í þann veg-
inn að stinga upp í sig hrís-
grjónabollu, en hann liætti nú
við það og starði upp til hirnins
með galopnum munni.
Það, sem liann sá, var risa-
vaxinn tatsumaki — eða „dreka-
sporður“. Það voru 50 slíkir
„drekasporðar" yfir Tokyo um
þetta leyti. Sumir voru hvirfil-
vindssúlur (sem eiga upptök
sín á jörðu), en aðrir hvirfil-
byljir af þeirri gerð, sem nefnd-
ir eru „tornado“ og eiga upp-
tök sín i loftinu og stefna niður
á við. Margir þessara hvirfilbylja
ganga svo hreint til verks, að
þeir skildu ekki eftir neina, sem
gætu lýst þeim. En dr. Ikeguchi
minntist þessa hvirfilvinds ákaf-
lega greinilega.
Hinn innibyrgði ofsi í hvíta