Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 111

MAÐURINN, SEM ENGINN ÞEKKIR
109
eins og hann hafði gert annarsstað-
ar. En hann vissi, að kraftaverk
gerast ekki þar sem háð og fávís
sjálfsbirgingsháttur ríkir. „Enginn
spámaður er vel metinn í landi
sínu,“ sagði hann og bjóst til brott-
ferðar.
Þá fylltust allir viðstaddir reiði.
Þeir risu á fætur, hröktu Jesú út
úr borginni, fóru með hann fram á
fjallsbrún og hugðust hrinda hon-
um þar niður. „En hann gekk burt
á milli þeirra og fór leiðar sinnar.“
Bræður hans sneru baki við
honum.
Þeir höfðu verið vitni að ósigri
hans og nú urðu þeir að sitja eftir
með sárt ennið og þola smánina.
Spottið og háðið var nógu þung-
bært, en fréttirnar sem bárust frá
öðrum borgum voru hálfu verri.
Það var sagt, að Jesús héldi æsinga-
ræður gegn yfirvöldunum; hann
mundi sjálfsagt verða settur í fang-
elsi og ættingjar hans líka. Þess
vegna hvöttu þeir hann til að fara
sem lengst burt frá Nazaret og sögðu
að ef hann væri eins máttugur og
hann kvaðst vera, ætti hann að
fara til höfuðborgarinnar og leita
sér frægðar þar. „Því að bræður
hans trúðu ekki heldur á hann.“
Fólkið yfirgaf hann.
Mannfjöldinn við vatnið hafði
fagnað honum og reynt að þvinga
hann til að gerast konungur, en hann
hafði gengið upp á fjallið til að
hugsa og biðja. Þegar hann kom
aftur sagði hann fólkinu, að hann
væri ekki kominn til að endurreisa
hásætið í Jerúsalem. „Ég er brauð
lífsins," sagði hann.
Fólkið varð forviða. Var hann þá
ekki foringinn, sem spáð hafði verið
að koma mundi fram, sá, sem hrekja
mundi Rómverja á flótta og endur-
reisa hásæti Davíðs? Og nú, þegar
stundin var komin, þegar menn
voru reiðubúnir að halda af stað,
fór hann að tala eitthvað rugl um
„brauð lífsins."
Þetta voru helgispjöll og fjar-
stæða, og gaf til kynna, að hann
væri ekki sá mikli leiðtogi, sem
menn höfðu ætlað. Fólkið gerðist
honum fráhverft, og síðar þvertóku
flestir fyrir það, að þeir hefðu haft
nokkur kynni af honum.
Jesús gerði sér grein fyrir þessum
straumhvörfum og lagði nú áherzlu
á að styrkja trú lærisveinanna tólf
og vekja ábyrgðartilfinningu þeirra.
Hann sagði þeim, að hann yrði að
fara til Jerúsalem, þola ofsóknir
æðstu prestanna og hinna skrift-
lærðu og láta síðan lífið. Draum-
urinn um vakningu og endurreisn
þjóðarinnar var að engu orðinn og
eini möguleiki Jesús til varanlegra
áhrifa byggðist á sannfæringar-
krafti lærisveina hans.
Lærisveinarnir voru ekki farnir
að skilja boðskap meistarans til
Vandaðu mál þitt. — LAUSN
1. nýtt tungl, 2. að óhreinka, 3.
að hrufla sig, 4. fúlegg, 5. blóðugur,
6. að fitla við e-ð, 7. stóreygður, 8.
lítill böggull, 9. að prjóna laust, 10.
niðurlútur, 11. naut, uxi, 12. að láta
sér nægja e-ð, 13. að miða, 14. fjár-
mark, sár, 15. deilugjarn, 16. að
krókna, 17. hávaði, 18. að fara laumu-
lega með e-ð, 19. að vaxa, 20. að
gelta, að gjamma.