Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 84

Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 84
82 ÚRVAL Á meðal andstæðinga Cæsars í Gallíu, höfðu ríðandi hermenn því nær algerlega komið í stað hinna akandi hermanna fyrri kynslóða, en í Bretlandi voru úreltari aðferðir enn í tízku. í fyrsta herleiðangri sínum mætti Cæsar hermönnum, sem vanir voru að aka vögnum sín- um gegnum víglínu óvinanna og kasta spjótum sínum um leið, og stíga síðan af vagninum og ganga til bardaga. Brezku ökUmennirnir sýndu vissulega eindæma leikni, er þeir héldu vögnum sínum svo nærri aðal orrustunni, að þeir gætu auðveldlega komið höfðingja sínum til bjargar, ef hart var að honum sótt, og hlupu fram eftir vagnstöng- unum og stóðu fremst á þeim á meðan hestarnir héldu áfram ferð sinni. Fornleifafræðingar hafa ekki fundið þess nein merki, að til hafi verið „ljá“-vagnar („scythed" char- iots=vagnar með ljá eða hnífblaði út úr báðum öxulendum); en Cæs- ar getur þess, að brezkir hermenn hafi litað líkama sinn með bláum jurtalit (woad), og minnist á það, hve andstæðingarnir hafi orðið skelfdir. Einn sérkennilegasti þátturinn í félagslífi hetjanna var stórveizlan, og sígildir höfundar hafa lýst þessum veizlum þeirra. Foringjarnir sátu í hring, stranglega raðað eftir mann- virðingum — tignasti gesturinn — valinn úr eftir hreysti í hernaði, ætterni eða auðæfum — látinn sitja fyrir miðju, með gestgjafa kvölds- ins á aðra hönd við sig og þann, sem næst honum stóð að mannvirðing- um á hina. Bak við hringinn stóðu skjaldsveinarnir og báru skildi herra sinna. Óbreyttu hermennirnir sátu svo í öðrum hring, þar sem líka var stranglega raðað eftir mannvirðing- um. Veizlugestirnir sátu á hálmi eða skinnum og átu við lítil borð, og var þjónað af þrælum eða börnum. Gestum var óspart boðin þátttaka og voru ekki spurðir að nafni eða atvinnu fyrr en þeir höfðu borðað. Oftast var máltíðin brauð og steikt kjöt og gestirnir átu „hreinlega eins og ljón,“ tóku heil steikarstykki í hönd sér og stífðu úr hnefa, eða skáru sér stykki af aðal steikinni með sverði sínu. Ættflokkar, sem bjuggu nálægt ám, eða við Miðjarð- arhaíið eða Atlantshafið, höfðu stundum steiktan fisk til miðdegis- verðar, kryddaðan með salti og ediki. Fornum rithöfundum þótti það athyglisvert, að Keltarnir hvorki notuðu né kærðu sig um bómolíu (olivenolíu) — helzta steikarfeitin, sápuefni og ljósmeti, í hinum sið- menntaðri heimi. Keltarnir kunnu samt að meta aðra neyzluvöru, sem neytt var hvarvetna í hinum forna heimi. Vín var veitt í höfðingjahringnum óblandað, og er ekki laust við, að hinum siðmenntuðu sögumönnum þyki það út af fyrir sig dálítið glannalegt; hinum lægra settu veizlugeztum var hins vegar borinn hinn sérkennilegi keltneski bjór, eða mjöður. Vínbikararnir gengu eftir mannvirðingu frá manni til manns í hermannahringnum, og allir drukku úr sama bikar „lítið í einu . . . en oft.“ Kurteisisreglur vildu oft gleymast. Diodorus getur þess, að Gallar séu „drykkfelldir úr hófi, drekka vínið óblandað, og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.