Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 101

Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 101
MAÐURINN, SEM ENGINN ÞEKKIR 99 er faðir allra manna, þá er hinn lægsti jafn dýrmætur og hinn æðsti. Það var engin furða þó að yfir- völdunum litist ekki á blikuna; þau sáu hvílíkar afleiðingar slík kenn- ing gat haft. Það var aðeins um tvennt að velja, lífláta Jesús eða missa völdin. Það er ekki heldur neitt undrunarefni, þó að síðari kynslóðir breyttu kenningu hans og afbökuðu hana svo mjög, að ein- földustu trúarbrögð í henni eru orðin að flóknu kerfi kennisetninga og helgisiða. Boðskapur Jesús var of hættulegur til þess að óhætt væri að láta hann breiðast út um heim- inn í sinni upprunalegu mynd, frjálsan og óháðan. Þetta var fagnaðarboðskapurinn, sem Jesús vildi flytja öllu mann- kyni fyrir tilstyrk hinna ellefu læri- sveina sinna. En hver var þá að- ferð hans? Hann var á leiðinni frá Jerúsalem til Nazaret, eftir hinn glæsilega sigur yfir víxlurunum í musterinu. Þegar hann kom að Jakobsbrunni, var hann orðinn þreyttur og settist niður, en lærisveinar hans fóru inn í bæinn að kaupa vistir. Brunnurinn var vatnsból bæjarins og eftir stundarkorn kom samversk kona með krukkur á öxlinni. Það hafði ríkt fjandskapur milli ættbálks Jesús og Samverjanna um aldaraðir. Samkvæmt lögbók Faríseana var jafnvel skuggi Samverja talinn saurgandi og það var álitinn glæp- ur að tala við þá. Konan gat ekki leynt gremju sinni yfir því, að Jesús skyldi vera staddur þarna. Hvað tók Jesús til bragðs? Hvern- ig gat hann boðað fagnaðarerindið, þegar æðstu prestarnir bönnuðu á- heyrendum að hlusta? Jesús þagði og það var eins og hann hefði ekki orðið konunnar var. Síðan tók hann til máls og það var því líkast sem hann væri að tala við sjálfan sig: „Ef þú vissir hver ég er, mundir þú biðja mig um að gefa þér að drekka, og ég mundi gefa þér lif- andi vatn.“ Konan hrökk við og horfði á ó- kunna manninn. Hvað átti hann við? Hún ætlaði að fara að svara, hikaði andartak, en sagði svo allt í einu: „Herra, þú hefur enga ausu og brunnurinn er djúpur, hvaðan hefur þú þá lifandi vatn? Eða ertu meiri föður okkar Jakob, sem gaf oss brunninn?" Jesús hafði unnið sigur með einni setningu. Og nú fór hann að ræða við konuna um hennar eigið líf, áhugamál hennar og vonir. Þegar lærisveinarnir komu nokkrum mín- útum síðar, urðu þeir forviða. — Þarna var samversk kona, sem hlýddi með athygli á orð Gyðings. Jesú bjóst til að fara, en konan vildi ekki leyfa honum það. Þá skildi hún eftir vatnskrukkuna, gekk inn í bæinn og sagði við menn: „Komið og sjáið mann, sem sagði mér allt sem ég hef aðhafzt; ætli þessi maður sé ekki Kristur?" Fólkið fylgdi henni á fund Jesús með tregðu og tortryggni, en þeg- ar það hafði hlýtt á hann um stund, óx áhugi þess. Þegar leið á daginn, fjölgaði á- heyrendunum, og þegar þeir sáu á honum fararsnið, báðu þeir hann
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.