Úrval - 01.10.1966, Side 12

10
ÚRVAL
Wanga gefur t.d. að líta olíupálma-
tré frá hinum heitu, röku regn-
skógum Vestur-Afríku, og nokkr-
um metrum frá þeim vaxa svo
„meyjarhárstré“ frá hinum köldu
norðurhéruðum Kína. Pipartré frá
Karoohéraðinu í Suður-Afríku, þar
sem miklir þurrkar eru ríkjandi,
varpa skuggum sínum yfir litskrúð-
ug „poinciana" frá hinni röku og
votviðrasömu Madagaskareyju.
Grenitré frá hásléttum Mexíkó, þar
sem veðrátta er köld, gnæfa yfir
pálmatré frá Kanaríeyjum.
George Morze grasafræðingur,
sem þýr eigi langt frá Munda
Wanga, hefur lýst yfir aðdáun sinni
á sambýli þessara „alþjóðlegu
rekkjunauta“ með svofelldum orð-
um: „Jurtum og trjám virðist líka
vel lífið í Munda Wanga, hverrar
tegundar sem þau kunna að vera
eða hvaðan þau kunna að vera
ættuð. Ef einhver jurt vex illa á
einu stað, flytur Ralph hana bara
á einhvern annan stað. Og vaxi
hún ekki heldur þar, flytur hann
hana enn einu sinni. Stundum
hvarflar það að mér, að jurtirnar
vaxi bara til þess að gera honum
til geðs.“
Dr. Kenneth Kaunda, forseti
Zambiu, er einn hinna þekktu
gesta, sem leita sér andlegrar end-
urnæringar í Munda Wanga. Hann
er sérstaklega hrifinn af einu svæði
garðsins, þar sem hann eyddi síð-
degi nýlega ásamt ráðherrum sín-
um.
„Þetta svæði er niðri í dalbotni
rétt hjá brú einni yfir ána. Þar
er lítill foss, og fannst mér hann
enn auka á dýrð þessa staðar, en
einnig var sem hann tengdi okkur
fastari böndum við Móður Náttúru
og því einnig við sjálfan skaparann."
Garðyrkjumanninn í Chilanga
dreymdi fagran draum fyrir löngu,
en þeim draumi er alls ekki lokið
enn þá. Nú er það hans heitasta
ósk, að stjórn landsins taki við
Munda Wanga og garðurinn verði
ef til vill tengdur hinum vaxandi
Zambiuháskóia, sem er í borginni
Lusaka, sem er ekki langt frá
Munda Wanga.
Um þennan möguleika mælir
Sander þessi orð: „Yrði garðurinn
þannig þjóðareign, þá fynd-
ist mér í fyrsta skipti á ævinni, að
ég væri ekki lengur hinn einskis-
nýti svarti sauður fjölskyldunnar."
Skoti nokkur, sem var á ferðalagi i Gyðingalandi, varð mjög hneyksl-
aður, þegar hann heyrði, að það kostaði næstum 2 sterlingspund á
klukkustund að taka bát á leigu á Galileuvatni. „Nú, ég get sjálfur
fengið leigðan bát í Skotlandi fyrir aðeins fjórðung þess verðs," sagði
hann.
„En þetta er. Gyðingaland," svaraði ræðarinn, „og þetta er einmitt
vatnið, sem Frelsari okkar gekk á.“
„Já, það er ekki að furða, þótt hann gengi!“ sagði Skotinn og hnuss-
aði fyrirlitlega.