Úrval - 01.08.1967, Qupperneq 23

MARIE ANTOINETTE OG AXEL FERSEN
21
til Versala. Hann dvaldi þar alit
sumarið 1789. . . .
Paíísarlýðurinn varð sífellt óró-
legri. Það var ætlazt til, að bylting-
in yrði framkvæmd af Þjóðþinginu,
sem kom saman í Versölum. Þing-
ið kom saman, þingmenn töluðu og
töluðu en framkvæmdu ekki neitt.
Síðan sprakk allt í loft upp elveg
skyndilega. Það var haldin stórkost-
leg veizla í Versölum til heiðurs
nýju lífvarðaliði konungs. Hermenn-
irnir gerðust drukknir. Þetta hefur
orðið heljarmikil svallveizla, að því
er virðist. Og þetta varð til þess,
að reiði almennings magnaðist um
allan helming og það sauð upp úr.
Alþýðufólk frá París hélt af stað
í heljarmikilli fylkingu til Versala
til þess að ráðast á konungsfjöl-
skylduna.
Lýðurinn umkringdi höllina. -—
Tveir konunglegir lífverðir voru
felldir. En samt vildi Lúðvík 16.
ekki flýja. Lafayette, sem þá var
yfirmaður Þjóðvarðarins, gerði ekki
neitt til þess að bæta ástandið. Að
lokum sagði hann við konung, að
það væri aðeins eitt hægt að gera:
konungsfjölskyldan yrði að fara
með mannþj'Tpingunni til Parísar.
Komið var með vagna að hallar-
dyrunum. Þau konungur og Marie
Antoinette, bæði börn þeirra og
barnfóstran, de Provence greifi,
bróðir konungs, og kona hans og
föðursystir konungs gengu niður
hallarþrepin og stigu upp í va|n-
ana, en múgurinn æpti að þeim. •—•
Síðan lagði vagnalestin af stað til
Parísar, umkringd múgnum. Ferð-
inni var heitið til Tuilerieshallar-
innar, sem lengi hafði staðið ónot-
uð, en hún átti nú að verða aðset-
ur . . . eða fangelsi konungsfjöl-
skyldunnar.
Fersen elti manngrúann í öðrum
vagni í langri lest vagna, sem héldu
á eftir múgnum. Hann fylgdist ná-
kvæmlega með því, hvað yrði um
konuna, sem hann elskaði. Það fór
ekkert fram hjá honum, því að
hann einbeitti sér af alefli að því
að athuga vel allar aðstæður.
Nú var ekki um annað að ræða
en að flýja . . . eða deyia. Marie
Antoinette og Fersen vissu þetta
bæði. Þau einbeittu allri orku sinni
að því að finna ráð til þess að flýja
undan byltunginni, sem var nú alls
ekki hægt að stöðva.
Fersen stóð í stöðugu sambandi
við drottninguna, meðan hún dvaldi
í Tuilerieshöllinni, og hún ræddi
stöðugt við hann um flóttaáætlanir.
En konungurinn hélt áfram að
vera sinnulaus og áhugalaus sem
fyrr.
Föðursystur konungs flúðu svo
veturinn eftir flutning konungsfjöl-
skyldunnar frá Versölum til París-
ar.
Þeim Marie Antoinette og Fersen,
sem var stöðugt á verði, varð það
nú báðum æ Ijósara, að hinir með-
limir konungsfjölskyldunnar yrðu
einnig að flýja, ætti þeim að takast
að bjarga lífinu.
Um vorið tókst þeim að lokum
að telja konunginn á að reyna þetta.
Marie Antoinette gat ekki útvegað
neitt fé til flóttans. Fersen fékk eins
mikið að láni og honum reyndist
unnt og lánaði henni fé þetta.
Það var ákveðið, að bróðir kon-
ungs og kona hans skyldu flýja sam-