Úrval - 01.08.1967, Qupperneq 104

102
ÚRVAL
sjónvarpstökuljósanna í St. Péturs-
kirkjunni í Róm. Þegar maður einn
óskaði honum til hamingju og ósk-
aði honum alls hins bezta í fram-
tíðinni, svaraði hann: ,,Sá, sem
verður páfi 78 ára að aldri, á sér
ekki mikla framtíð."
En þar hafði hann sannarlega
rangt fyrir sér. Hann hafði ekki
fyrr tekið við embættinu en það
var sem snarpur vindgustur breyt-
inganna færi um hina „Heilögu
borg“. Píus páfi hafði fyrir löngu
lagt niður reglulegar áheyrnir fyr-
ir kardínálana á ákveðnum dögum
vikunnar. Hinn nýi páfi kom þeim
á aftur og útnefndi 23 nýja kardí-
nála, en margir þeirra voru erlendir.
Hann áleit, að kirkjuna vantaði „nýtt
blóð“ hið fyrsta og með því kæmu
fram nýjar hugmyndir. Og árið
1960 útnefndi hann fyrsta negrann
sem kardínála.
Jóhannes páfi fór nú að heimsækja
ýmsa staði utan Vatíkansins, bæði
vegna þess að hann hafði unun af
að hitta fólk og einnig vegna þess
að hann vildi þannig leggja áherzlu
á þá staðreynd, að hann væri ekki
aðeins páfi heldur einnig biskup
Rómaborgar. Ein fyrsta af slíkum
heimsóknum hans varð til þess að
hneyksla suma, en þó voru þeir samt
miklu fleiri, sem glöddust yfir
henni. Hann heimsótti hið stóra
fangelsi, Regina Coeli, í Róm. Þar
gerði hann sér far um að tala við alla
og lengst við þá, sem voru þar að
afplána alvarlegustu glæpina. Hann
skýrði þeim frá því, að einn frændi
hans hefði eitt sinn verið settur í
fangelsi fyrir „óhlýðni við lögin“.
Blaðamennirnir voru sem þrumu
lostnir og miður sín vegna þessarar
yfirlýsingar og flýttu sér að breyta
henni svolítið.
Enginn páfi fyrr eða síðar hafði
nokkru sinni gert tilraun til þess
að komast í svo náin tengsl við fólk-
ið. En hvað Angelo Roncalli snerti,
var hér aðeins um byrjun að ræða.
Og samt var svo lítill tími til stefnu.
Það var aðeins um að ræða eina
veröld, einn heim. í hjarta sínu
hafði hann alltaf vitað þetta, og
ferðalög hans höfðu fært honum
heim sanninn um þessa skoðun. Og
umfram allt var í rauninni aðeins
um að ræða eina kirkju. Hann varð
að hitta fulltrúa annarra kirkju-
deilda, skilja þá og draga þá nær
hverjum öðrum í einni allsherjar-
kirkju. Hann varð að finna sameig-
inlegan grundvöll fyrir alla kristna
menn, og hann hófsa þegar handa í
þessu efni. Rússnesku grísk-
kaþólsku kirkjunni var boð-
ið að senda fulltrúa á hans
fund. Erkibiskupinn af Kantara-
borg tók líka slíku heimboði páfa
og varð fyrsti erkibiskup ensku
biskupakirkjunnar til þess að heim-
sækja Vatíkanið, frá því að Henrik
8. Englandskonungur hafði afsagt
alla páfa og útskúfað þeim 400 ár-
um áður. Og hann tilkynnti líka
um fyrirætlanir sínar um að kalla
saman 2. Vatíkanþingið.
Fyrsta Vatíkanþingið, er kom
saman árið 1870, hafði innt af hendi
mikið starf, sett margs konar lög
og reglur, þar á meðal má telja
kenninguna um óskeikulleika páfa.
Það hafði reynzt óskaplega yfir-
gripsmikið starf að ná biskupum og
prestum víðs vegar að úr heimin-