Úrval - 01.08.1967, Qupperneq 50

48
ÚRVAL
heima hjá Jean du Barry, lýsti
henni með þessum orðum:
„Hún er há og vel vaxin, dásam-
lega björt yfirlitum, með tilkomu-
mikið enni, falleg augu með fögrum
augnhárum. Andlit hennar er spor-
öskjulagað, og hún hefur litla fæð-
ingarbletti á kinnunum, og verða
þeir aðeins til þess að magna feg-
urð hennar. Hún hefur arnarnef og
brosmildan munn, geislandi tæra
húð og brjóst, sem eru svo frábær,
að viturlegast væri fyrir flestar
konur að reyna ekki að gera þar
neinn samanburð.
Kona ein, sem hitti hana eitt
sinn, Jeanne Étienne Despreaux að
nafni, lýsti henni ef til vill ekki af
alveg eins mikilli hrifningu, en samt
mjög greinilega:
„Madame du Barry var í sann-
leika sagt fögur, fagurt höfuð, fög-
ur augu og öskugrátt hár, Hand-
leggir hennar höfðu fallegar bog-
iínur, og hendur hennar voru dá-
samlegar. Hið yndislega bros henn-
ar töfraði alla.“
En fegurðin ein hefði samt ekki
nægt til þess, að Lúðvík 15. léti
ánetjast. Hún hlýtur að hafa vit-
að, hvernig hún átti að fara að því
að vekja blíðar tilfinningar hjá
karlmanni, rosknum manni. — Hún
hlýtur alveg sérstaklega að hafa
vitað, hvernig hún átti að fara að
því að skemmta konungi og hafa
ofan af fyrir honum á ýmsan hátt,
því að Lúðvík 15. var alltaf að
drepast úr leiðindum og ætlaðist til
þess, að ástmær hans bægði leiðu
þunglyndinu frá honum. Og hún
hlýtur að hafa haft til að bera per-
sónuleika, sem laðaði fólk að henni.
Hún átti auðvelt með að koma sér
í mjúkinn hjá fólki, þannig að því
færi að þykja vænt um hana. Hún
var góðviijuð kona og beitti oft
áhrifum sínum til hjálpar ógæfu-
sömu fólki, sem hugsanlegt var, að
konungur fengist til að náða eða
veita einhverja aðra hjálp, þar sem
aðrar konur hefðu kannske fremur
hugsað um að auka eigið vald og
dýrð.
Og því fór það þannig, að Lúð-
vík 15. valdi Jeanne Bécu sem hina
opinberu ástmey sína. Reyndar get-
um við aðeins gizkað á hvern-
ig málin þróuðust þannig. Og hann
lét hana skipa þennan veglega sess,
þangað til hann andaðist.
En konungurinn gat ekki verið
þekktur fyrir, að kvenpersóna, Je-
anne Bécu að nafni, eða jafnvel Je-
anne de Vaubernier, sem hún kall-
aði sig nú, settist að í Versölum sem
opinber ástmær hans og fengi þá
auðvitað aðgang að konungshöll-
inni og tengsl við hirðina án þess
að hafa nokkurn rétt til slíks vegna
ættar og uppruna. Ástmær konungs
varð að vera gift kona, og hún varð
þar að auki að vera aðalskona.
Jean du Barry kom því öllu í
kring.
Hann sjálfur var þegar giftur. En
hann átti bróður, Guillaume du
Barry að nafni, sem bjó uppi í sveit.
Guillaume var einmitt hinn rétti
eiginmaður fyrir Jeanne, þegar tek-
ið var tillit til allra aðstæðna, svo
framarlega sem hann gæti gert
kröfu til þess að teljast til aðals-
ins.
Ekkert var auðveldara en að
koma því í kring. í hjónabandssátt-