Úrval - 01.08.1967, Blaðsíða 61

FUNDU IRAR AMERIKU?
59
(írlandi) til ýmissa landa svo að
hundruðum skipti.
Hann var afkomandi hins fræga
Niails (Njáls), eins „hinna níu
gisla“, em höfðu hneppt St. Patrick
(Patrek) í þrældóm nokkrum ára-
tugum fyrr. Brendan var því krist-
inn allt frá fæðingu. Ymis undur
og stórmerki gerðust við Jæðingu
hans, sem bentu til þess, að þar
væri borinn sveinn, sem ætti eftir
að vinna einhver mikii afrek. Ef
til vill hefur það verið fregnin um
þessa einkennilegu fyrirboða, sem
komu Erc biskupi til þess að láta
sveininn ganga í stranga munka-
reglu, þegar hann var aðeins 6 ára
að aldri.
Klausturklefi Brendans virtist
vart stærri en býkúpa. Hann sneri
að hafinu, og oft fór hann í stuttar
ferðir meðfram ströndinni á lítilli
fleytu, sem líktist einna helzt
hörpudiski í lögun. Þegar hann var
ekki í þessum sjóferðum sínum,
svífandi sæll á bylgjum hafsins,
ræddi hann oft við biskupinn um
hafið. Erc hafði áður verið áhang-
andi Druidadýrkunar, og því bjó
hann yfir staðgóðri þekkingu í
stjörnufræði. Af þessari þekkingu
sinni. miðlaði hann svo sveininum
drjúgum.
Þegar Brendan varð tvítugur,
yfirgaf hann munkaklaustrið og fór
í mikið ferðalag þvert yfir írland.
í þessari ferð sinni boðaði hann
kristna trú, heimsótti ættingja og
stofnaði sína eigin munkareglu. —
Heill áratugur leið, þangað til hann
sneri aftur heim, og var hann þá
vígður til prests af Erc biskupi, er
var bá að dauða komin. Brátt tók
Brendan að afla sér liðsmanna.
Hann fékk marga menn til þess að
ganga í klaustur og stofnaði trúar-
félög í Ardfert, Barrow, Rathoo,
Kilfenora og á Brandonhæð. En
töfrar hafsins héldu honum stöðugt
í greipum sínum, og einn var sá
draumur, er einkum ásótti hann æ
ofan í æ og magnaði ímyndunarafl
hans.
Sæfarar og mikilsvirtir sagna-
þuiir skýrðu oft frá sögninni um
Tirna-n-Og, „Land æskunnar", sem
lægi handan þess staðar, er sólin
sígur til viðar. Sumir héldu því
fram, að þeir sæju óljóst móta fyr-
ir landi við sjóndeildarhringinn sjö-
unda hvert ár. Brendan ákvað, að
hann yrði að finna þetta töfraland.
Hann lét munka sína greiða at-
kvæði um, að slík ferð skyldi far-
in, og þeir samþykktu uppástungu
hans.
Slíkar ferðir voru ekkert eins-
dæmi á þesum tímum. Munkar
lögðu oft á hafið og treystu því, að
þeir fyndu eitthvert land, þar sem
þeir gætu prédikað fagnaðarerind-
ið eða gerzt einsetumenn. Einsetu-
menn og einangraðar munkaregiur
voru dreifðar um gervallar strend-
ur Bretlandseyja.
Brendan og félagar hans fóru að
dæmi Krists og eyddu 40 dögum í
bænaiestur, áður en þeir tóku til
að smíða skip sitt. Farkosturinn var
óvenjulega stórt skip af þeirri gerð,
sem kallað hefur verið „curragh“.
Borðin voru úr pílviði og vafin
saman með tágum. Þau voru þakin
eikarsútuðum húðum. Arar og þrí-
hyrnt segl voru einu sigiingatækin,
en meðal birgðanna voru þurrkað-