Úrval - 01.08.1967, Qupperneq 105

JÓHANNES PÁFI
103 b
um saman a þing 1 Rom. Og þeir
voru nú margir í hinni heilögu borg,
er álitu, að það væri ekki vinnandi
vegur að endurtaka þetta. Einn af
ráðgjöfum Jóhannesar páfa mælti á
þessa leið við páfa: „Ég efast um,
að við höfum nægan tíma til þess að
skipuleggia slíkt þing fyrir árið
1963.“
„Einmitt það,“ svaraði páfi. „En
ég ætlast til, að það komi saman á
árinu 1962“. Svo brosti hann góðlát-
lega og áleit, að þar með væri það
vandamál útkljáð. Og svo sneri
hann sér að öðrum störfum.
Og þannig fór, að hið risavaxna
2. Vatíkanþing kom saman sam-
kvæmt áætlun. Þar mættu 2.500
biskupar og aðrir fulltrúar víðs veg-
ar að úr veröldinni. Jóhannes páfi
lýsti yfir því, að tilgangurinn með
þingi þessu væri endurnýjun kirkj-
unnar nú þegar og hinn endanlegi
tilgangur væri sameining allra
kristinna manna. Skyldi þar byggt
á grundvelli, sem skyldi lagður nú
þegar í þessu skyni. Þessi orð páfa
höfðu geysileg áhrif á hið risavaxna
þing. Og fulltrúarnir sneru sér þess
vegna að því að ná þessu marki.
Því sneru þeir nú baki við gamal-
kunnri afturhaldssemi og rykfall-
inni aðstöðu (a.m.k. að nokkru
leyti), er einkennt hafði svo mjög
hina kirkjulegu stjórn, og fóru þess
í stað að velta fyrir sér möguleik-
um á breytingum. Allt það, er gerði
mönnum erfitt að skilja, átti nú að
athuga og rannsaka og hugsa um að
nýju og reyna þannig að finna nýj-
ar leiðir. Jóhannes páfi benti á, að
þarna væri ekki um kirkjuhátíð að
ræða, heldur allt annað. Hann sagði,
að þar væri um að ræða raunveru- j
legt þing, og að á þingi því yrðu að
fara fram ákafar umræður um
vandamálin.
Ein þeirra endurbóta innan kirkj-
unnar, sem samþykktar voru á þing-
inu, var notkun móðurmálsins í stað
latínu við ýmsa þætti guðsþjónust-
unnar. Það hafði ekkert tillit verið
tekið til þess árum saman, þótt mik-
ill hluti kaþólskra manna utan
Ítalíu væri búinn að gleyma ná-
kvæmri merkingu hinna ýmsu þátta
messunnar eða hefði í mörgum til-
fellum aldrei vitað, hver merkingin
var.
Þetta Vatíkanþing verður að telja
veglegasta minnisvarðann um Jó-
hannes páfa, en slík ráðstefna hafði
ekki verið haldin í 92 ár. Hann sagði,
að þessari hugmynd hefði skotið upp
í huga sér í árlegri bænaviku, þar
sem beðið var fyrir einingu krist-
inna manna. Og hann hafði sam-
stundis ákveðið, að stefnuskrá og
markmið þingsins yrði að miðast
við bæði næstu árin og einnig við
lengri framtíð. Það, sem var mest
aðkallandi, var að koma á endur-
bótum innan kaþólsku kirkjunnar
og að gera hana meira aðlaðandi
í augum þeirra, er utan hennar
stóðu. (Jóhannes páfi vissi það of-
ur vel, að margir menn óttuðust
hana bæði og tortryggðu).
En stefnuskrá sú, er miðast skyldi
við langan tíma í framtíðinni, var
raunveruleg eining innan kristiijnar
kirkju, ekki aðeins í orði kveðnu,
heldur í raun og sannleika. „Fyrst
verður að halda þing til þess að
koma í kring endurbótum innan
kirkjunnar og endurlífga anda