Úrval - 01.08.1967, Qupperneq 119

UPPGÖTVAÐU SÉRGÁFU ÞÍNA OG
117
Adams Service — og það átti að
skaffa blöðum forsíðukáputeikn-
ingar. I hálfa öld útvegaði hann
blöðum um allan heim káputeikn-
ingar.
„Ég held‘“ sagði hann, „að sé
einn maður ekki viss um getu sína,
þá sé honum bezt að byrja á ein-
hverju og hafast eitthvað að, ég trúi
meira á það að halda áfram, heldur
en afturábak."
Það bezta sem hægt er að gera
til að ryðja burtu þokunni og móð-
unni, sem hvílir yfir framtíðar-
verkefni, sem menn langar til að
hefja, er að hefja það og halda
áfram.“ Sá tími, sem menn eyða til
að gera sér grein fyrir hæfileikum
sínum er ekki tapaður.
,,Ef manninum mistekst, getur
hann reynt aftur, eða reynt eitt-
hvað annað,“ sagði Wheeler Mc
Millen, búnaðarblaðs ritstjórinn, við
mig, „ef honum tekst sæmilega,
tekst honum betur næst.“
Okunnur ferðamaður varð til að
benda Cyrus Dallin á þá leið, sem
hann skyldi halda og þann hæfileika
sem hann skyldi þroska. Dallin lifði
sem drengur á svæði, þar sem dreng-
ir verða að vera karlmenn.
Faðir hans hafði gert árangurs-
lausar tilraunir til að vinna gull í
„eins manns námu“ sinni í Utah og
drengurinn hjálpaði honum til að
hreinsa leirinn úr pönnunni, og með-
an hann beið eftir föður sínum sem
var að grafa upp í aðra fötu til að
hreinsa úr, skemmti Cyrus sér við að
móta úr leirnum fjalladýr, sem hann
þekkti. Einn daginn mótaði hann
höfuð karls og konu, og lagði þau
síðan frá sér við hliðina á skíta-
hrúgu.
Þarna átti leið um einn daginn,
maður í landaleit, og hann stanzaði
hjá gullgrafaranum. Hann talaði ag-
aðri röddu sem var ný í eyrum
drengsins. Gesturinn veitti athygli
leirhöfðum drengsins, gekk í kring-
um þau hugsandi og settist síðan á
hjólbörurnar hjá gullgrafaranum og
sagði:
— Þessi drengur verður einhvern
tímann mikill myndhöggvari. Þú
verður að koma honum til Boston,
þar sem hann getur fengið tæki-
færi til að þroska hæfileika sinn.
Cyrus fór nú að láta sig dreyma
um annað líf en það, að grafa eftir
gulli í leirflagi. Einhvern veginn
tókst honum að komast til Boston,
og þessi nítján ára gullgrafari fékk
vinnu við að skreyta í verksmiðju
sem framleiddi hluti úr brenndum
leir. Hann fékk tvo dollara fyrir
fyrsta skreytiverk sitt, en nú prýða
verk hans fjölmarga þekkta staði
Bandaríkjanna.
„Margur drengurinn hefur lifað
og dáið, án þess að uppgötva nokkru
sinni hæfileika sína,“ segir Dallin
myndhöggvari, ,,og blessað sé starf
þess fólks, sem gengur um og hjálp-
ar konum og körlum til að opna
augu sín fyrir eigin hæfileikum og
réttum stað í lífinu. Ég hef allt af
reynt að endurgjalda þann greiða,
sem hinn ókunni ferðalangur frá
Boston gerði mér og þetta er ein
þarfasta þjónusta, sem menn geta
látið í té í þessum heimi, að hjálpa
öðru fólki til að uppgötva sjálft sig
og komast út úr vítahring eigin
umhverfis og aðstæðna."