Úrval - 01.08.1967, Qupperneq 127

NÝ, ÞÝÐINGARMIKIL FÆÐUTEGUND . . .
125
hvítuefni hraðar en nokkur jurt
eða dýr á jörðu hér.
Á landi, sem væri aðeins fjórð-
ungur úr ekru, væri hægt að setja
á stofn gerverksmiðju, sem fram-
leiddi 1.000 tonn af eggjahvítuefni
á ári. Á 10.000 ekra svæði væri
hægt að framleiða yfir 40 milljón-
ir tonna af eggiahvítuefni á ári.
Til slíkrar framleiðslu þarf ekki
heldur gott ræktanlegt land. Nú
eru 12,5 ekrur af landi á hvert
mannsbarn í veröldinni, en af hverj-
um 12,5 ekrum er aðeins 1,1 ekra
ræktuð. Matvæla- og landbúnaðar-
stofnun Sameinuðu þjóðanna lýsir
yfir því, að það muni aðeins unnt
að rækta 3 ekrur á mann, hversu
miklar sem framfarirnar í ræktun
verða, vegna þess að hitt landið er
annaðhvort of þurrt, fjöllótt eða
freðmýrar og isbreiður. Mikinn
hluta af þessu landi, sem er til
einskis gagns, væri hægt að nota
til framleiðslu gers til fæðu handa
mannkyninu.
Gergerlarnir geta ekki aðeins
sigrað í samkeppni við nytjajurtir,
hvað kröfur til landrýmis og land-
gæða snertir, heldur geta þeir einn-
ig keppt með góðum árangri við
húsdýrin sjálf, hvað snertir mat-
vælaframleiðslu miðað við fóður-
kostnað og fóðurmagn. Svín gefa
af sér 5,4 pund af svínakjöti fyrir
hver 90 pund af fóðri, kjúklingur
gefur af sér 1,35 pund af kjöti,
naut 1,08 pund af þurrkuðu kjöti
fyrir sama fóðurmagn og kýrin 1,8
pund af þurrkuðum mjólkurefnum.
í samanburði við þessar tölur má
geta þess, að torulagergerlarnir
framleiða 58,5 pund af ætu þurr-
geri fyrir hver 90 pund af fóðri.
Og það er hægt að fóðra torula-
gergerlana á næstum hverju því,
sem hefur að geyma sterkju eða
sykur, hversu óætt sem okkur virð-
ist það vera. í síðari heimsstyrjöld-
inni voru nokkrir hollenzkir fang-
ar að svelta í hel í japönskum fanga-
búðum á Jövu. Þeir sáu, að hið
eina, sem óx í hinum ömurlegu
fangabúðum, voru gergerlar, myglu-
gerlar og rotnunargerlar, sem þöktu
allt umhverfis þá. Til allrar ham-
ingju bjuggu nokkrir mannanna
yfir svo mikilli þekkingu, að þeim
datt í hug að framleiða ger til fæðu.
Gamlar, skemmdar kartöflur
lögðu til sterkjuna, sem þeir þörfn-
uðust. Köfnunarefni er annað það
efni, sem þarf til slíkrar fram-
leiðslu, og það fengu þeir úr
skemmdum fiski eða kjöti. En þeg-
ar slíkt fékkst ekki eimdu þeir sitt
eigin þvag og fengu þannig amm-
oníak. Með þessum ófullkomna út-
búnaði framleiddu þeir tæp 120
pund af geri á viku, en það nægði
til þess að halda í þeim lífinu,
þangað til þeim var bjargað úr
fangabúðunum.
Skorturinn hefur venjulega ver-
ið sú hvatning, sem leitt hefur til
uppgötvunar nýrra fæðutégunda. —
Það var einmitt skorturinn, sem
færði Þjóðverjum gernautasteik
upp í hendurnar. Meðan Þýzkaland
var í hafnbanni í fyrri heimsstyrj-
öldinni, gerðu Þjóðverjar tilraunir
til að búa til fæðu úr úrgangi trjá-
viðar. Það, sem þannig fékkst, var
að vísu ætt, en það hefði verið synd
að segja, að það væri Ijúffengt. Og
síðan var hætt við slíka gerfram-