Úrval - 01.02.1968, Blaðsíða 25

LANGAR ÞIG í RAUN OG VERU . . . .
23
lingurinn finnur fyrir löngun í tó-
bak og síðan hæg útöndun, þar til
lungun eru næstum tæmd, þá er
síðasta loftinu úr lungunum andað
af krafti frá sér.
Þar sem langflest reykingatilfell-
in stafa af taugaspennu, kemur
þessi aðferð flestum að notum. Af
hverju eru þessar öndunaræfingar
svo árangursríkar? Það stafar af
því, að taugaspenna herðir axla-
vöðvana, bakvöðvana, brjóstvöðv-
ana og hálsvöðvana. Djúp innönd-
un hreyfir þessa vöðva úr skorðum
og rýfur þannig samdrátt þeirra —
en eins og kunnugt er getur iang-
varandi vöðvaherzli valdið margs
kyns sjúkdómum, eins og höfuðverk,
ógleði, drunga yfir höfði, óeðlileg-
um kulda og óeðlilegum svita.
VENJU REYKINGAR
Þó að taugaspenna valdi oft reyk-
ingum, reykja menn af ýmsum öðr-
um orsökum, eins og til dæmis af
því að þeir hafa vanið sig á að
reykja við einhver ákveðin tæki-
færi. Það má taka mann nokkurn,
Ted að nafni, sem dæmi um þessa
tegund reykingamanna. Þegar hann
fór að fylgjast með reykingum sín-
um, tók hann eftir því, að hann
reykti venjulega ekki fyrr en hann
kom til skrifstofu sinnar, en þá
keðjureykti hann líka, enda þótt
hann reykti oft ekki nema lítinn
hluta af vindlingnum.
Heima á kvöldum og eins um
helgar reykti hann mjög lítið, en
væri hann aftur á móti staddur í
veizlum, keðjureykti hann. — Ted
þessi myndi kallaður venjureyk-
ingamaður, það er, hann reykti ekki
nema við ákveðin tækifæri eða við
ákveðnar kringumstæður, en reyk-
ir þá líka látlaust. Venjan er fyrir
hendi hjá öllum reykingamönnum,
þó að hún sé misjafnlega sterk. —
Lynn, til dæmis, sem fjallað var
um hér að framan og var sögð reykja
vegna taugaspennu, var einnig
venjureykingamanneskja, hún
kveikti sér í þegar hún drakk úr
kaffibolla eða settist niður til að
skrifa bréf.
Þegar Ted fór að hugleiða frekar
orsakir reykinga sinna, kom það í
ljós, að hann hafði byrjað reyking-
ar í skóla til þess að sýnast fullorðn-
ari og síðan fannst honum hann
andkannalegur í veizlum. einkum
voru hendurnar honum til vand-
ræða, ef hann hafði ekki vindling
til að fitla við.
Til þess að rjúfa venjuna, var
Ted látinn stinga vindlingum sínum
á víxl í vasa sína, þannig að þeir
voru aldrei daginn út í sama vasa,
einnig gekk hann eldspýtnalaus og
olli þetta hvorttveggja honum töf-
um. Loks fór hann að fela ösku-
bakkana fyrir sjálfum sér, og þann-
ig fékk hann frest, og gat hugleitt
af hverju hann reykti, meðan hann
var að leita að því sem til þess
þurfti.
Hvorki Ted eða Lynn var ráð-
lagt að steinhætta. Þeim var hins
vegar ráðlagt að fækka vindlingun-
um á þann hátt, að flokka þá niður
þannig, að þau gripu til þeirra af
mismunandi mikilli þörf. Ted komst
strax að því, að hann átti hægara
með að vera án vindlinga, þegar
hann var í hófum, heldur en á
skrifstofunni. Hann hætti því fyrr