Úrval - 01.02.1968, Blaðsíða 111

Úrval - 01.02.1968, Blaðsíða 111
ROBINSON KRÚSÓ 109 og verið glaðir og hann mun veita hjarta yðar styrk“. Og Robinson er ekki lengur hræddur né hryggur, „ekki af þessu“, samt dvelur hann enn um kyrrt í þrjá daga. Þegar hann var að leita uppi hent- ugan stað til að rétta í sumt af dýrum sínum, sem hann ól sér til matar, gerir hann þá hræðilegu uppgötvun að langur kafli á strönd- inni er þakin leyfum eftir átveizlu mannæta. Þetta verður til þess, að hann leitar uppi stað, sem hann telur betur fallinn til varnar, og hann getur haldið vörð og séð til mannaferða. Hann rekst í þessari leit sinni á stóran helli, tuttugu fet undir þak, og hann flytur þangað mest af vistum sínum og útbúnaði, eins og hann fær því við komið. Það er svo einn dag, að hann sér eld kveiktan á ströndinni og níu villimenn sitja í hring umhverfis eldinn. Þegar þeir hverfa á braut með flóðinu, horfir hann með hryll- ingi á mannabeinin og kjötleifarn- ar, sem þeir skildu eftir sig... Eina nóttina heyrir hann skothríð á hafi úti, og heldur að hún komi frá skipi í neyð. Hann kveikir bál og um morguninn er skipsflak við klettana. Hann vonar heitt að ein- hver hafi komizt lífs af, því að hann þráir félagsskap. En það er ekkert lífsmark um borð í skipinu, og að landi berst ekki annað en lík skips- drengsins og í vösum hans finnur hann ekki annað, en smápeninga og tóbakspípu, og „var hið síðara tíu sinnum dýrmætara fyrir mig en hið fyrra,“ segir Robinson. Robinson fer um borð í skips- flakið, sem reynist vera af spönsku skipi og hann finnur þar skipshund- inn og margvíslegan varning, vín, potta og pönnur, púðurhorn og gull og lítilsháttar af fötum, einnig tvenna skó af sjódauðum manni. Þegar þetta allt er um garð geng- ið, tekur hann upp á ný fyrri lífs- hætti, en er samt varari um sig en áður var. Innan tíðar kemur sú áhrifamikla stund, þegar hann bjargar villimanni úr höndum tveggja annarra villimanna, sem elta hann. Robinson Kruso verður ljóst, þegar þessi villimaður krýp- ur fyrir framan hann og þakkar honum lífgjöfina, að hann hefur eignazt félaga. Hann skírir mann- inn Frjádag, en á þeim degi kom Frjádagur til eyjarinnar, og Robin- son tekur til að kenna honum ein- föld orð. Frjádagur er sólbrenndur og hraustlegur og fljótur að læra. Rob- inson Kruso venur hann af mann- átinu með því að matreiða fyrir hann ljúffengt geitakjöt. Þegar Frjádagur hefur lært allmikinn orðaforða, tekur Robinson til við að kenna honum kristindóm og lend- ir þar fljótt í vanda, því Frjádagur er spurull, en spurningar hans stæla Robinson í trú sinni. Hann saumar Frjádag einnig klæði. Þeir smíða sér annan eintrjáning, og um þetta leyti ganga fleiri villi- menn á land en nokkru sinni fyrr. Vopnaðir framhlaðningum, skamm- byssum og öxum, reka þeir Frjá- dagur og Robinson Kruso villimenn- ina af höndum sér og bjarga tveim- ur föngum, og er annar þeirra Spán- verji, sem er skipreika sjómaður af mannlausa skipinu, sem strand-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.