Úrval - 01.02.1968, Blaðsíða 111

ROBINSON KRÚSÓ
109
og verið glaðir og hann mun veita
hjarta yðar styrk“. Og Robinson
er ekki lengur hræddur né hryggur,
„ekki af þessu“, samt dvelur hann
enn um kyrrt í þrjá daga.
Þegar hann var að leita uppi hent-
ugan stað til að rétta í sumt af
dýrum sínum, sem hann ól sér til
matar, gerir hann þá hræðilegu
uppgötvun að langur kafli á strönd-
inni er þakin leyfum eftir átveizlu
mannæta. Þetta verður til þess,
að hann leitar uppi stað, sem hann
telur betur fallinn til varnar, og
hann getur haldið vörð og séð til
mannaferða. Hann rekst í þessari leit
sinni á stóran helli, tuttugu fet undir
þak, og hann flytur þangað mest af
vistum sínum og útbúnaði, eins og
hann fær því við komið.
Það er svo einn dag, að hann sér
eld kveiktan á ströndinni og níu
villimenn sitja í hring umhverfis
eldinn. Þegar þeir hverfa á braut
með flóðinu, horfir hann með hryll-
ingi á mannabeinin og kjötleifarn-
ar, sem þeir skildu eftir sig...
Eina nóttina heyrir hann skothríð
á hafi úti, og heldur að hún komi
frá skipi í neyð. Hann kveikir bál
og um morguninn er skipsflak við
klettana. Hann vonar heitt að ein-
hver hafi komizt lífs af, því að hann
þráir félagsskap. En það er ekkert
lífsmark um borð í skipinu, og að
landi berst ekki annað en lík skips-
drengsins og í vösum hans finnur
hann ekki annað, en smápeninga og
tóbakspípu, og „var hið síðara tíu
sinnum dýrmætara fyrir mig en
hið fyrra,“ segir Robinson.
Robinson fer um borð í skips-
flakið, sem reynist vera af spönsku
skipi og hann finnur þar skipshund-
inn og margvíslegan varning, vín,
potta og pönnur, púðurhorn og gull
og lítilsháttar af fötum, einnig
tvenna skó af sjódauðum manni.
Þegar þetta allt er um garð geng-
ið, tekur hann upp á ný fyrri lífs-
hætti, en er samt varari um sig en
áður var. Innan tíðar kemur sú
áhrifamikla stund, þegar hann
bjargar villimanni úr höndum
tveggja annarra villimanna, sem
elta hann. Robinson Kruso verður
ljóst, þegar þessi villimaður krýp-
ur fyrir framan hann og þakkar
honum lífgjöfina, að hann hefur
eignazt félaga. Hann skírir mann-
inn Frjádag, en á þeim degi kom
Frjádagur til eyjarinnar, og Robin-
son tekur til að kenna honum ein-
föld orð.
Frjádagur er sólbrenndur og
hraustlegur og fljótur að læra. Rob-
inson Kruso venur hann af mann-
átinu með því að matreiða fyrir
hann ljúffengt geitakjöt. Þegar
Frjádagur hefur lært allmikinn
orðaforða, tekur Robinson til við að
kenna honum kristindóm og lend-
ir þar fljótt í vanda, því Frjádagur
er spurull, en spurningar hans stæla
Robinson í trú sinni. Hann saumar
Frjádag einnig klæði.
Þeir smíða sér annan eintrjáning,
og um þetta leyti ganga fleiri villi-
menn á land en nokkru sinni fyrr.
Vopnaðir framhlaðningum, skamm-
byssum og öxum, reka þeir Frjá-
dagur og Robinson Kruso villimenn-
ina af höndum sér og bjarga tveim-
ur föngum, og er annar þeirra Spán-
verji, sem er skipreika sjómaður
af mannlausa skipinu, sem strand-