Úrval - 01.02.1968, Blaðsíða 86

84
fimmtu hluta svínanna. Þessi fjölda-
slátrun stendur Rússlandi fyrir
þrifum enn þann dag í dag. Þegar
Khrushchev barmaði sér yfir þeirri
staðreynd árið 1953, að það væru
8—9 milljón færri kýr í Sovétríkj-
unum en árið 1928, átti hann við
áhrifin af þessari mótspyrnu smá-
bændanna.
Árið 1932 hafði verið komið á
samyrkjubúskap á næstum 80%
ræktaðs lands í Sovétríkjunum. Og
haustið 1932 upphófst hin önnur
mikla hungursneyð Sovéttímabils-
ins. Þessi hungursneyð er algerlega
sérstæð í sögu mannkynsins, vegna
þess að hún var búin til af manna-
völdum og henni var viljandi leyft
að hafa sinn gang til þess að refsa
40—50 milljónum manna.
Eftir að smábændurnir höfðu
verið neyddir til að gangast undir
ok samyrkjubúskaparins, unnu þeir
gegn kerfinu með því að sá aðeins
nægilegu korni til eigin nota. En
þeir vanmátu grimmd óvinarins.
Kremlstjórnin sá, hvað var í
vændum. Korn var þá ódýrt
á heimsmarkaðinum, tiltölulega
lítil peningaupphæð, sem beint
hefði verið til kornkaupa fremur
en meiri vélakaupa erlendis, hefði
getað komið í veg fyrir hræðileg-
an harmleik. En Stalín ákvað að
taka alla uppskeruna með valdi frá
hinum þrjózku bændum og láta þá
svelta. Enn á ný gerði herinn,
GPU-leynilögreglan og sérstaklega
útnefndir „löggæzlumenn" flokks-
ins innrás á akrana og í sveita-
þorpin. Heilu vörubílalestirnar
fluttu burt hvert egg, hvern kál-
haus, hvern ávöxt og hvert hveiti-
ÚRVAL
korn, sem þeir gátu náð tangar-
haldi á.
Hungursneyðin náði hámarki í
árslok árið 1932. Á hverjum morgni
var líkum næturinnar safnað sam-
an í bæjum Úkraínu og Kákasus-
héraðanna. Meðfram vegunum lágu
líkin í hrönnum. Vart var við mann-
át, og breiddist það út í þeim hér-
uðum, sem verst urðu úti.
„ÓÞRESKTIR STÖNGLAR"
Hvað fengu kommúnistar svo í
aðra hönd fyrir allt þetta mann-
úðarleysi? Landbúnaðarkerfi, sem
hefur aldrei verið vel starfhæft.
Eftir 38 ára samyrkjubúskap eru
Sovétríkin enn ófær um að fæða
þjóðina sómasamlega. Landbúnað-
arframleiðslan ef sú lægsta í öllum
af meiri háttar ríkjum heimsins,
þegar miðað er við vinnustund og
ekru. Rússland var áður einn helzti
kornútflytjandi í heimi, en hefur
nú gerzt korninnflytjandi.
Starf landbúnaðarverkafólks á
samyrkjuökrunum er enn fremur
lélegt, og oft er jafnvel um vilj-
andi skemmdarstarfsemi að ræða.
Blöðin skammast stöðugt vegna
hirðuleysis eða tafa við uppskeru-
vinnu, flutning uppskerunnar og
viðhalds tækja. Opinberir flokks-
embættismenn gera ráð fyrir því
og eru þá ómyrkir í máh, að fjórð-
ungur af áburðinum komist aldrei
alla leið út á akrana. Mikið af hon-
um liggur kyrrt nálægt járnbraut-
arlínunum, þar sem honum er
kastað úr lestunum, og þar harðn-
ar hann smám saman, þar til hann
er orðinn harður eins og steinn.
Kornverzlanir ríkisins fá ekki