Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 51

SÍÐASTI GEIRFUGLINN
49
hann. Hinir fuglarnir syntu í egg-
myndaðri þyrpingu á eftir forystu-
fuglinum.
Hin 600 mílna langa ferðalag til
Grænlands tók þá 17 daga. Þegar
þangað kom, slóust 49 geirfuglar í
hópinn. Um vorið höfðu þessir 49
fuglar skilið við aðalhópinn á þess-
um slóðum til að verpa í skjólgóð-
um fjörðum á Grænlandi. Fyrir
Grænlandshópnum fór eineygður
kvenfugl með ljótt ör. í fyrstu synti
hún fast á hæla gamla forystukarls-
ins, en er komið var að Góðrarvon-
arhöfða, tók hún forystuna. Fram-
undan þeim var Davíðssund, upp-
spretta hins jökulkalda Labrador-
straums og hættulegasti kafli ferð-
arinnar.
Nú voru engin lönd til skjóls fyr-
ir norðanáttinni, og því urðu fugl-
arnir verulega fyrir barðinu á vetr-
arveðráttunni. Vindurinn var nap-
ur, og ískaldar stormhviður þutu
yfir öldutoppunum. Stingandi bylur
geisaði yfir haffletinum, sá fyrsti,
sem geirfuglsunginn hafði komizt í
kynni við. í fyrstu þrem stormun-
um, sem herjuðu á fuglana strax á
fyrsta degi ferðarinnar frá Græn-
landi, fórust sjö fuglar.
Þegar þriðja storminn lægði, svarf
hungrið að fuglunum. Hvað eftir
annað stakk gamli fuglinn sér, og
aðrir fylgdu fordæmi hans, en fisk-
ur var sjaldgæfur svo djúpt í hafi.
Hvíldarlaust og án matar héldu
fuglarnir áfram ferðinni, 37 klukku-
stundum eftir að þeir lögðu upp
frá Góðravonarhöfða.
Það var geirfuglsunginn, sem
fyrstur kom auga á vaðandi sard-
ínutorfu. Þær skiptu milljónum,
silfurgylltur borði í hafinu. Hann
þaut upp að yfirborðinu, skauzt upp
úr sjónum og gaf frá sér mikið og
glaðvært urg.
Gamli karlfuglinn og eineygði
kvenfuglinn stungu sér samstundis
til að rannsaka torfuna, en hópur-
inn uppi á yfirborðinu masaði og
baðaði út vængjum. í fyrsta skipti
var unga geirfuglinum nú falin for-
ystan. Hann gaf frá sér hvellan
skræk og hélt sundinu áfram suð-
vestur á bóginn. Hinir fylgdu hlýðn-
ir á eftir. Brjóst unga fuglsins fyllt-
ist nýjum styrk, og hann þaut áfram
með þróttmiklum sundtökum.
Brátt birtust forystufuglarnir
tveir að nýju, og kafaði þá allur
hópurinn til að háma í sig sardín-
urnar. Það var ekki fyrr en síðar,
að ungi geirfuglinn komst að raun
um það, að móðir hans hafði farizt
í einum storminum. Er hann synti
gegn um fuglahópinn gaut hann
augunum stuttlega á sérhvern fugl-
anna, en hann kom ekki auga á
hana. Hann tók sér sína fyrri stöðu
að baki forystufuglunum, og rauna-
mætt garg barst frá honum.
Hópurinn hélt sundinu stöðugt
áfram, en eftir um það bil klukku-
stund dró eineygði kvenfuglinn sig
til baka og synti nú við hlið unga
geirfuglsins. Við og við strukust
styrku, gömlu vængirnir hennar
lauslega við hans. Lágt kvak barst
úr hálsi hennar, og ungi fuglinn
svaraði því með sama hljómlausa
hljóðinu.
Smám saman tók kvenfuglinn upp
fyrri stöðu sína í fararbroddi að
nýju, og ungi geirfuglinn fylgdi
henni og tók að synda við hlið