Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 54

52
ÚRVAL
runnin, og höfðu nú allir fuglarnir
tekið sér vetrarsetu einhvers stað-
ar á strandlengjunni frá Hatteras-
höfða til Lookouthöfða og þaðan til
Fearhöfða.
Ferðin hafði gengið sæmilega að
óskum, ef frá er talið atvikið hjá
bátunum. Er geirfuglarnir höfðu nú
allir komið saman, voru þeir sam-
tals 5002 að tölu á þessari eyðilegu
strandlengju. Nokkrir fuglavinir og
náttúrufræðingar feruðust til Norð-
ur-Carolina um veturinn til að
skoða fuglana. Þeir bentu á þá stað-
reynd í umvöndunartóni, að þetta
væru síðustu leifar fuglategundar,
sem eitt sinn hafði þakið strendurn-
ar á þessum slóðum í milljónatali.
En það vissu fuglarnir ekki og voru
tiltölulega ánægðir með sitt hlut-
skipti.
Vetrarmánuðirnir voru þægileg-
ur tími fyrir fuglana. Þeir hvíldust
vel og höfðu nóg æti. í febrúarlok
var geirfuglinn ungi orðinn einn af
þrem stærstu í allri fuglabyggðinni.
Hann var 34 þumlungar á hæð,
mjög fallegur og þakinn þéttvöxnu,
þykku og gljáandi fiðri.
HÆTTUR HAFSINS
Ferðin til baka norður á bóginn
hófst seint í marz og var í megin-
dráttum með svipuðu sniði og flutn-
ingarnir suður á við, nema þegar
þeir nálguðust norðurodda Damar-
iscove-eyjar í Maine. Stóri forystu-
fuglinn réðst til atlögu við nokkra
smáfiska, sem voru inni í einhvers
konar kassa, sem í rauninni var
humargildra, og lokaðist þar inni.
Honum var engrar undankomu
auðið.
Skömmu síðar gerðist ungi geir-
fuglinn forystufugl í hópnum. í
upphafi var hann þó ekki einn um
hituna, þar eð eineygði kvenfuglinn
synti enn við hlið hans, en það fór
þó ekki á milli mála, að það var sá
ungi, sem tók ákvarðanirnar.
Nú ríkti mikil löngun meðal fugl-
anna í hópnum til að ná sér í maka
og verpa, og geirfuglinn hraðaði
ferðinni af sívaxandi ákefð. Hann
bar mikla tryggð í brjósti til Eld-
eyjar, fæðingarstaðar síns, og hann
ákvað að synda þangað með allan
hópinn, næstum 5000 fugla. En seint
í maí, er þeir syntu fyrir Góðrar-
vonarhöfða og nokkurn spöl upp
með eyðilegum ströndum Græn-
lands, var svo komið, að flestir
fuglarnir voru komnir langt fram-
hjá fæðingarstöðum sínum, og þeir
voru ákafir í að setjast um kyrrt
sem fyrst. Þegar höfðu 55 fuglar
yfirgefið aðalhópinn við Labrador.
Nú syntu fuglarnir inn á lygnan
Dannelsfjörð á austurströnd Græn-
lands og þyrptust þar á land undir
forystu eineygða kvenfuglsins. Ungi
forystugeirfuglinn sætti sig við
þessa ákvörðun, fremur en að leggja
upp til Eldeyjar með aðeins fáeina
fugla.
Þessi staður virtist ákjósanlegur
til varps. Úr 80 feta hæð yfir sjáv-
armáli gengu klettarnir í stöllum
niður að grálygnum haffletinum.
Aðeins einn staður var fær til upp-
göngu. Til beggja handa við hann
voru snarbrattir klettar og einnig í
landátt, svo að þarna var gott skjól
fyrir veðrum, og ófært aðsóknar
illvirkjum úr landi.
Þegar var geirfuglinn tekinn að