Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 99

HARMLEIKURINN í TÍBET
97
hafði sloppið. Nú blakti kínverski
fáninn yfir Benchen.
Fréttin um flótta Chime breidd-
ist hratt út um Jyekundohérað. ÞaS
var líkt og Khambar tækju þetta
sem merki um, að þeir skyldu gera
slíkt hið sama, því að nú hófst
fjöldaflótti þeirra úr austurhéruð-
unum. Hinn nýi konungur þeirra
og heilagi leiðtogi var á leið til
Lhasa. Og sama hugsun virtist grípa
fjölda Khamba samtímis, því að um
20.000 manns ákvað að halda burt
frá austurhéruðunum og leggja af
stað í vesturátt í mörgum smáhóp-
um, vestur til Lhasa.
í fyrstu gekk allt vel fyrir Chime
og hópnum, sem með honum var.
Þeir þrömmuðu áfram dag eftir dag
í rúman mánuð yfir miðhásléttuna,
án þess að það drægi til alvarlegra
tíðinda. Svo komu þeir að síðasta
fjallgarðinum, en handan hans var
Lhasa. Þeir lögðu á brattann. Uppi
á tindunum, sem gnæfðu við him-
in fram undan þeim, kom Chime
auga á fjallastíginn, sem lá í sí-
felldum bugðum. Bugðurnar bar
við heiðan himininn, næsta bugða
var hærri og sú þar næsta enn hærri
og svo koll af kolli, þar til snjórinn
tók við og þær sáust ekki lengur.
Erfiðleikarnir byrjuðu fyrir al-
vöru á þriðja degi þeirra í fjalls-
hlíðinni. Þeir voru að klöngrast upp
bratta, bugðótta gjá. Syllan, sem
þeir voru á, var svo mjó, að jafn-
vel leiknustu fjallgöngumennirnir
héldu sér dauðahaldi í hamrana og
mjökuðu sér ofur hægt upp í móti.
Nokkrir jakuxar hröpuðu niður á
gjárbotninn, sem var mörg þúsund
fetum fyrir neðan þá. Hinum meg-
in gjárinnar byrgðu himinháir
fjallstindar næstum alveg fyrir alla
útsýn. Þeir gátu rétt aðeins komið
auga á örmjóa gráa rák hátt uppi
yfir höfði sér, þar sem sást glitta
í himininn.
Síðan komu tvær kínverskar
flugvélar skyndilega æðandi eftir
gjánni, svo að vængirnir strukust
næstum við hamrana. Vélbyssu-
skothríð kvað við, og skothvellirnir
bergmáluðu á milli hamraveggj-
anna. Tugir manna, kvenna og
barna steyptust niður í gjána.
Skæruliðunum gafst ekki tími til
að skjóta á flugvélarnar í fyrstu
árásinni. En þegar flugvélarnar
komu í annað sinn, gripu Khamb-
arnir föstu taki um riffla sína og
léttar vélbyssur. Þeir hófu skot-
hríð, og þeim tókst að hitta aðra
flugvélina. ,,Ég vissi ekki neitt um
vélar,“ segir Chime, er hann minn-
ist þessa, „en vélarhljóðið breyttist
og varð að eins konar hósta. Og
svo tók flugvélin að hrapa og snar-
snúast eins og skotinn fugl.“
Þessi sigur Khambanna átti eftir
að hafa hræðilegar afleiðingar, því
að hinni flugvélinni var flogið burt
tafarlaust, og fréttir bárust því
strax til kínverska hernámsliðsins
um atburð þennan. Þegar Chime og
hópurinn, sem honum fylgdi, komst
upp í fjallaskarð eitt tveim dögum
síðar, biðu nokkur hundruð kín-
verskir hermenn þeirra í leyni. Tí-
betbúárnir voru alveg örmagna.
Vopnabúnaður þeirra var lélegur,
samtíningur sitt úr hverri áttinni.
Og þeir stóðust því ekki Kínverj-
unum snúning. Einhvern veginn