Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 8

erfið. En ef heppnaðist með verkun gulstararinnar, var hún ágætt
ióður, og kýrnar voru hafðar á henni fyrri hluta sumars og mjólk-
uðu vel.
Búskapur föður míns í Bræðratungu stóð aðeins í tvö ár, þvi
að á öðru árinu kom Einar Benediktsson skáld og þá sýslumaður
Rangæinga og keypti alla torfuna á 12 þúsund krónur. Var um
talað að pabbi ræki þar bú fyrir hann, en Einar ætlaði að láta gera
miklar umbætur á jörðinni, ræsa fram Pollengið og hefja áveitur.
Man ég eftir því, að Guðjón heitinn Guðmundsson ráðunautur
kom til að athuga íandið og gera áætlun um framkvæmdir. En
þetta urðu aldrei annað en áætlanir. Einar seldi síðar Bræðra-
tunguna dönskum manni á 50 þúsund krónur, eftir því sem ég fékk
seinna að vita.
Starf mitt í Bræðratungu var þessi sumur einkum að fara með
heybandslest, fjóra til fimm í taumi. Var ég stundum að keppast
við að fara einni til tveimur ferðum fleiri en Vesturbæjarmenn og
tékst það með því að fara hratt aðra leiðina. Pabbi byggði bæði
fjós og íbúðarhús þessi tvö ár, sem hann bjó í Bræðratungu. Árið
1904 kvæntist hann heitkonu sinni, Guðrúnu Vigdísi Guðmunds-
dóttur frá Ánanaustum við Reykjavík. Hún var kaupstaðarstúlka,
en reyndist ágætlega vel hæf til bústarfa. Eftir að pabbi hætti við
áætlaðar framkvæmdir og seldi jörðina, fluttist hann með stjúpu
mína og mig suður á Álftanes á jörðina Brekku. Þar bjó hann í
tæpt ár, cg þaðan lá leiðin til Reykjavíkur snemma vors 1906.
Sumarið 1905 var ég notaður til að flytja mjólkina frá Brekku
til Hafnarfjarðar, þar sem hún var seld á 16 aura lítrinn. Við höfð-
um fimm mjólkandi kýr og þær mjólkuðu vel, því að helmingur
túnsins var notaður til beitar. Þegar haustaði, hafði heyskapurinn
aðeins orðið fyrir þrjár kýr, svo að tvær varð að fella. Einnig voru
tveir reiðhestar á búinu, sem varð að gefa. Ég kunni vel við mig á
Brekku og kveið fyrir Reykjavíkurverunni vegna fyrri kvnna, sem
þó reyndist ástæðulaust, því að mér líkaði ágætlega við Reykja-
víkurstrákana, þegar ég fór að vera þar til langframa. Þó saknaði
ég sveitalífsins, því að í sveitinni kunni ég alltaf bezt við mig.
Vorið 1906 var ég orðinn n ára og hafði ekki gengið á neinn
skóla, en var þó orðinn læs. Næsta vetur var ákveðið að ég fengi
6
Godasteinn