Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 9

tílsögn, og var ég í skóla hjá séra Friðrik Friðrikssyni, er þá bjó
með móður sinni á Bröttugötu. Þar var bakarí undir íbúðinni og
stendur hús þctta enn. Séra Friðrik var mikill barnavinur eins og
kunnugt er. Reyndist hann mér ágætur fræðari og lagði ríka á-
herzlu á að námið væri stundað vel.
Sumarið 1906 var ég við jarðabætur með föður mínum í Öskju-
hlíð við Reykjavík. Var Guðmundur Jakobsson trésmíðameistari
að láta rækta þar tún og notaði þaksléttuaðferð. Áburður var ein-
göngu kamramykja úr safnhúsi bæjarins. Var það óþrifalegt verk
að fást við þennan áburð, en hann reyndist vel við túnræktina.
Faðir minn hafði umsjón og verkstjórn við þessa ræktun og ætl-
aði hann að hafa þetta fyrir sumarvinnu. En svo bilaði heilsan og
hann varð að taka að sér léttari störf en jarðabætur. Eftir þetta
sumar hætti hann erfiðisvinnu og stundaði upp frá því aðallega
fasteignasölu.
Er ég hafði lokið námi hjá séra Friðrik vorið 1907, vildi ég fara
í sveit, en þess var þá ekki kostur, svo að ég fékk atvinnu við að
aka brauðum á útsölustaði frá brauðgerð Björns Símonarsonar.
Var ég við þennan starfa fram í ágúst 1907, en varð þá að hætta
vegna slyss. Hesturinn, sem dró brauðvagninn, fældist á Vestur-
götunni, datt ég af og meiddist dálítið, en þó ekki hættulega.
Um veturinn 1907-08 gekk ég í barnaskóla Davíðs Östlunds i
Ingólfsstræti, þar sem nú stendur Guðspekifélagshúsið. Þar var
þá timburhús, er síðar brann. I skóla þessum voru um tuttugu
nemendur, strákar og stelpur, og var kennslan góð eftir því sem
mér fannst. Þó þótti mér Davíð nokkuð strangur, því að hann
átti það til að kinnhesta okkur strákana fyrir smáyfirsjónir. Eitt
sinn lögðumst við allir flatir á gólfið í kennslustofunni, þegar Mar-
grét Bíldsfell átti að hefja kennslustund í íslandssögu. Forsprakk-
inn var Magnús Árnason, síðar listmálari, og man ég að hann fékk
tvöfaldan skammt af kinnhesti, en við hinir einfaldan. Þetta var
nú réttlátt straff í þann tíð. Og fyrir utan kinnhesta líkaði mér vel
við Davíð. Hann kenndi okkur Helgakver og var óspar á það að
láta okkur sitja eftir og lesa, ef kunnáttu var ábótavant.
Vorið 1908 fór ég í sveit sem smali. Réðst ég fyrst að Hvítanesi
í Kjós, en var þar aðeins þriggja vikna tíma, og fór þá, ég hpld
Goðasteinn
7