Goðasteinn - 01.03.1969, Blaðsíða 12

íandshöfðinginn, Magnús átephcnsén, tók sér niórgungöngu upp í
Hoit eins og það var kallað. Kom hann oft til mín og ræddi við
mig um þessa vinnu. í eitt skipti kom hann til mín í kafaldsfjúki.
Var ég að störfum, þótt veður væri ekki gott, því að lítt mátti
slaka á vinnunni. Hann undraðist yfir því, að ég svona lítill skyldi
mylja grjót í illviðri. Sagði ég honum þá, að ég hefði sett mér það
mark að ljúka að meðaltali 4-5 tunnum á dag. Sagði Magnús þá
við mig: „Já, drengur minn. Þú crt kappsfullur og ég held, að þú
verðir einhvern tíma liðtækur.‘“ Fannst mér þetta góð viðurkenn-
ing og spá frá þessum merka manni. Hygg ég að þessi ummæli hafi
örvað mig til að duga sem bezt við það, er ég seinna tók mér fyrir
hendur.
Afraksturinn af vinnu minni, mulninginn, seldi ég Reykjavíkur-
bæ á 25 aura tunnuna eins og fyrr sagði. Þegar líða tók fram í
febrúar, buðust mér þrjátíu aurar hjá öðrum aðila. Þá um vorið
1912 hafði Sveinn Sveinsson snikkari, sem oft gekk undir nafninu
biskupsbróðir, byrjað á smíði húss fyrir Björn Jónsson ráðherra.
Var það Sveinn, sem keypti allan minn mulning á 30 aura tunn-
una og þýddi það vitanlega hækkað kaup fyrir mig. I þetta hús,
sem nefnt var Staðarstaður, framleiddi ég allan mulninginn. Oft
hef ég hugsað um það, þegar ég hef gengið fram hjá þessum stað,
að ég hafi lagt af mörkum töluvert erfiði við að koma honum upp.
Þegar kom fram um miðjan apríl 1912, falaðist ég eftir vinnu hjá
Reykjavíkurbæ og fékk hana. Var ég aðallega kúskur, því að þá
voru ekki notuð önnur flutningatæki en einækiskerrur. Ók ég fyrst
möl til ýmissa byggingaframkvæmda. Þá var læknum hjá Tjörninni
lokað og steypt víð og lokuð renna frá Tjörn til sjávar. Þurfti þar
að aka miklu að og frá og var ég við þessa vinnu fram í miðjan
júní, en þá var mér sagt upp, án þess að ég vissi um orsökina. Við
þetta varð ég að una og fór þá að leita mér atvinnu annars staðar.
Faðir minn hafði komið heim til íslands síðast í maí og tók þá við
forstöðu heimilisins, sem ekki var stórt, aðeins Sverrir bróðir og
móðir hans.
Ég var þá orðinn 17 ára og varð að vinna fyrir mér. Vissi ég
varla, hvað taka skyldi fyrir, og var heldur ekki úr mörgu að velja.
En ég var laus og liðugur og taldi bezt eins og á stóð að fara í
10
Goðasteinn