Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 15

Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 15
Víða er getið um reyniviðinn í fornum sögum og hefir hann ein- hvers konar helgi á sér. I Snorra-Eddu er sagt frá því, að hann hafi orðið Þór til lífs, er hann óð yfir ána Vimur og sé því nefndur „björg Þórs“. Sumir fræðimenn telja, að nafnið Þorbjörg sé af þessu dregið. I Geirmundar þætti heljarskinns segir svo: „En sá var einn hvammr í landi Geirmundar, at hann kvaðst kjósa á brott ór land- inu, ef hann mætti ráða, ok mest fyrir því, - „at sá er einn staðr í hvamminum, at ávallt, er ég lít þangat, þá skrámir þat ljós fyrir augu mér, at mér verðr ekki at skapi. Ok þat ljós er ávallt yfir reynilundi þeim, er þar er vaxinn einn samt undir brekkunni.“ Ok þat fylgdi, ef nökkuru sinn varð búfé hans statt í hvamminum, þá lét hann ónýta nyt undan á því dægri.“ Einnig er sagt frá því, að smalamanni hans hafi orðið það á, þegar hann var að reka fé úr hvamminum, að nota reynivönd. Geir- mundur reiddist og hýddi smalamann sinn, en vöndinn lét hann taka og brenna í eldi, en búfé sitt lét hann reka í haga og ónýta nyt undan á þeim degi. Allt fram á þessa öld mun sú trú hafa haldizt í Skaftafellssýslu, að ekki megi lemja fénað með reyniviði. Fróðlegt væri að heyra meira um þetta, ef einhverjir kynnu frá að segja. Reyniviðurinn er talinn vera óbrigðulasti sakleysisvottur, er hann hefir sprottið á leiðum þeirra, sem sökum hafa verið bornir og líflátnir án þess að hafa getað sannað sýknu sína í lifanda lífi, og var það trú manna, að hann yxi upp úr blóði þeirra. Sem kunnugt er, var mikill átrúnaður á einstökum trjám meðal margra þjóða áður fyrr. Hér á landi var reynirinn ímynd jóla- trésins, og sagt var, að á jólanótt brynnu ljós á öllum greinum hans. Ekki þótti ráðlegt að nota reynivið til smíða. Þegar þetta er skoðað í ljósi þess, að hann er mjög meyr trjátegund og heldur því ekki nöglum, er ofur eðlilegt, að menn hafi haft af honum lítil not. Efalaust hefir þetta átt sinn þátt í þeirri hjátrú, sem á honum hvílir. Sagt er, að ekki mætti hafa reynivið til skipasmíða, því að þá færist skipið, nema einir væri einnig notaður. Þá mátti ekki nota Goðasteinn 13
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.