Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 22

Grafarmennirnir
Árin 1914-19 var ég vinnumaður hjá Guðmundi Guðfinnssyni
lækni á Stórólfshvoli. Þá var í Hvolssókn vísir að söngfélagi. Stýrði
því Steinunn Sveinsdóttir á Moshvoli. Hún var organisti í Hvols-
kirkju og spilaði og söng ágætlega. Söngæfingar fóru fram á vetrar-
kvöldum á tímanum 7-10, heima hjá Steinunni. Komum við þar
saman nokkrir piltar. Einkum var það fyrir hátíðir og messudaga
á Hvoli, að æfingar fóru fram. Fékk Steinunn hjá presti sálma-
númer, sem syngja átti næsta messudag.
Nú er það einu sinni, er ég kem frá söngæfingu á Moshvoli, að
ég geng yfir kirkjugarðshornið á Hvoli. Verður mér þá litið norður
fyrir kirkju, dyramegin. Sé ég þá hvar tveir menn eru þar að taka
gröf. Eru þeir komnir svo sem hnédýpt niður. Veðri var svo háttað,
að loft var skýjað og tungl óð í skýjum. Sá ég því eigi glöggt,
hverjir mennirnir voru. En í þessu lítur annar maðurinn upp, og
þekki ég þá, að þetta er Ingimundur bóndi í Króktúni, en hann
var einmitt vanur að taka grafir í Hvolskirkjugarði. Sé ég nú, að
ekki er allt með felldu og flýti mér sem mest ég má í bæinn.
Er ég kem inn í húsið, spyr læknisfrúin, hvað að mér gangi, því
ég sé svo fölur. Ég læt lítið yfir því, en segi, að ekki muni líða á
löngu, þar til jarðað verði í kirkjugarðinum á Hvoli og tiltók stað-
inn. Nú líður svo veturinn, að ekki er grafið í garðinum, þar sem ég
sá grafarmennina.
Um vorið eftir (1919) fór ég að búa í Snjallsteinshöfðahjáleigu.
Um haustið fór ég í fyrstu Hvolsrétt að vitja kinda minna. I rétt-
unum veiktist Ingimundur í Króktúni af heiftugri lungnabólgu og
var dauður innan fárra daga. Ég var við jarðarför hans, og nú sá
ég, að rættist sýnin frá vetrinum áður. Ingimundur hafði tekið sína
eigin gröf.
Höggið á rúmstokkinn
Á Hvoli var sú venja, að á sumrum, er fólk var þar flest, sváfu
piltar úti á lofti í sjúkraskýli, sem var þar á staðnum. Var slegið
20
Goðasteinn