Goðasteinn - 01.03.1969, Qupperneq 26

ferðina síðast í janúar, því að á Kyndilmessu (2. febrúar) skyldi
hver háseti kominn að sínum keip.
Áður en Halldór fór að heiman, var hann sammæltur þeim
bræðrum Guðfinni og Daníel frá Akbraut í Holtum. Hittust þeir
við Þjórsártún. Er þeir komu út að Tryggvaskála við Ölfusá,
bættust í hópinn nokkrir Hreppamenn, sem einnig ætluðu að róa
í Grindavík um veturinn.
Segir nú ekki af ferðum þeirra, fyrr en þeir komu þreyttir og
göngumóðir að Krýsuvík. Það var að kvöldi þriðja dags fararinn-
ar. Þarna beiðast þeir gistingar og var hún veitt. Þá bjó í Krýsuvík
Jón Magnússon. Margt fólk var þar í heimili og margir næturgestir,
og var þröngt setið og þröngt legið um nóttina. Allir fengu þó
næturgestir rúm. Sofnuðu þcir skjótt, er þeir höfðu etið af nesti
sínu og fengið sér kaffi til hressingar. Bárust þeir fljótt inn í drauma-
löndin, svo sem títt er um þreytta menn og ferðlúna.
Rekkjunautur Halldórs Teitssonar var unglingsmaður úr Hrepp-
um. Ekki mundi Halldór nafn hans. Ekki höfðu þeir félagar lengi
sofið, er Halldór tók að láta illa í svefni. Gerðu félagar hans tii-
raun til að vekja hann, en það ætíaði að ganga illa, þar til þeir
tóku það ráð að velta honum fram úr rúminu. Vaknaði hann loks
við það, að hann féll á gólfið. Var Halldór mjög dasaður, svo sem
eftir martröð, og óglatt mjög. Bað hann um vatn að drekka og
var vísað á vatnsfötu frammi á ganginum á húsi því, er þeir sváfu
í. Staulaðist Halldór þangað og svalg vatnið. Leitaði hann síðan
dyra til að ná sér í ferskt loft, ef verða mætti, að ógleðin vildi
líða frá, en á því varð bið.
Eftir nokkra stund staulaðist Halldór til rúms síns og reyndi að
sofna, en góð stund leið þar til hann festi blund. Ekki gat Halidór
þess við félaga sína, hvað hann hefði dreymt; taldi rétt að láta
það bíða morgundagsins. Mundi hann þó vel drauminn.
Næsta dag héldu þeir félagar áfram ferð sinni og komu til
Grindavíkur um kvöldið. Á leiðinni frá Krýsuvík til Grindavíkur er
steinn einn mikill, sem Drykkjarsteinn nefnist. Þar var venja göngu-
manna að nema staðar og hvílast. Það gerðu þeir félagar. Hófu þeir
þá að spyrja Halldór, hvað hann hefði dreymt um nóttina, svo herfi-
lega sem hann hefði látið.
24
Godasteinn