Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 61

fremur endurvarpsstöð. Nú munu menn spyrja: Er þá nokkuð hér
sýnilegt, sem vakið gæti grun um, að eitthvað óvenjulegt væri um
þennan stað? Ef til vill. Landslagi hef ég áður lýst, gjárveggjunum,
sem rísa með tiltölulega stuttu milibili (ca. 1V2-2 km) hvor gegn
öðrum að sunnan og norðan. Við landsigið hefur myndazt nokkuð
djúp skálarlöguð laut, en einmitt þar vorum við staddir, er við
heyrðum hinn óvænta hljóðfæraslátt. Að öðru leyti svo hið ein-
stæða, dásamlcga veður, sem hélzt óbreytt allan sólarhringinn og
vel það.
Að vísu er það svo, að oft kemur gott og stillt veður hér á Suður-
nesjum en sjaldan svo, að ekki gári sjó heila sólarhinga. Og svo
eitt enn: Enginn veit hversu djúpt í jörðu þessar gjár ná. Eitt er
víst, að víða sér þar aðeins biksvart myrkur niður, þó um hádag
sé, en víða má sjá á vetrum auðar glufur gegnum hjarnbreiðuna,
þar sem ylvolgt uppstreymi varnar snjó að festast. Hver veit, nema
einmitt þaðan streymi einhverjar þær lofttegundir út í geiminn,
sem truflað gætu útvarpssendingar frá fjarlægum stöðum, en gert
þær undir vissum kringumstæðum heyranlegar? Hver veit?
En þetta eru nú aðeins hugdettur hins fávísa á þessu sviði eins
og mörgum öðrum, en ef til vill ekki alveg ómerkilegt fyrir þá
menn til rannsókna, sem eru mér vitrari. Vafalaust getur þetta oft
hafa borið við fyrr og síðar, aðeins ekki í nálægð manna, því
þarna var fáferðugt, nema þegar smalað var.
Ég hef svo engu meira við þetta að bæta. Ég bar þetta, er ég
reit það hjá mér, tveimur árum síðar, undir þá, er enn voru á lífi
og með mér voru áheyrendur, og töldu þeir það með öllu rétt frá
sagt, eins og það kom okkur til eyrna þennan umgetna dag.
Þegar þessi atburður skeði, var Hafnaheiði enn með öllu ósnert
af manna höndum, rétt eins og hún hafði verið um aldir, búin lát-
lausri, síbreytilegri fegurð eftir árstíðum, með fjallahringinn safír-
bláan, baðaðan morgunsól vorsins eða hvítbláma miðsvetrarsólar,
smámynd íslenzkrar öræfakyrrðar. Þetta hélzt áfram nokkur ár.
En allt í einu kemur skyndilega og fyrirvaralaust breyting. Heims-
styrjöld skellur á öðru sinni með öllum sínum ógnum og illvirkjum.
Loftið dunar af sísuðandi gný óteljandi flugvéla nætur og daga,
sem hátt og lágt sveima yfir þessari áður friðsælu heiðakyrrð, þó
Godastemn
59