Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 84

við svona áhöldum; það var hvoru tveggja jafn lélegt, orkan og
áhöldin. Ég mátti ekki setja vélina í gang á kvöldin, þegar búið
var að kveikja í húsunum, því að þá dóu ljósin í þeim húsum, sem
höfðu fengið ljós. Þetta varð nú svona að vera, þangað til að raf-
magn kom frá Sogsvirkjuninni, en það var sumarið 1947. Ég setti
trésmíðavélina í gang í fyrsta sinn 23. okt. 1943. Eftir það fór ég
að fá ýmsar beiðnir um smíði. Um það leyti, sem ég var að eiga
við þetta, þá kom til mín sá maður, sem ég vildi helzt fá í félag
með mér, og var ég oft búinn að nefna það við hann, að við gerð-
um félag með okkur. Spyr hann mig, hvort hann mundi ekki fá
vinnu ef eitthvað yrði að gera. Ég fór strax til Ingólfs og sagði
honum af þessu. Sagði Ingólfur, að við skyldum taka hann strax
og var það gert. Þessi maður var Guðmundur Erlendsson frá Þjóð-
ólfshaga. Hann var sá maður, sem ég vissi að mátti treysta. Hann
vann hér með mér þar til að heilsan bilaði hjá honum og lézt hann
fyrir einu ári síðan. Það er óhætt að segja það, að þar varð ég
fyrir mannskaða. Guðmundur var rúmlega 50 ára er hann andað-
ist.
Þetta fór eins og ég bjóst við, að við vorum beðnir að vinna
meira en við gátum afkastað. Smíða þurfti glugga, líkkistur, setja
innan í vagnhjól, og var ég við þau svo vikum skipti suma vet-
urna. Ég var að vísu óvanur að gera við vagnhjól en hafði þó
borið það við, var lengi með fyrstu hjólin, en komst á allgott lag
með að fá þau betri og var orðinn sæmilega fljótur að koma þeim
áfram, einmitt þegar allir voru að hætta að nota þau. Ég fékk það,
sem ég þurfti, til hjólaviðgerðanna, hjá vagnasmið í Reykjavík,
Kristni Jónssyni, til að byrja með, en þegar hann sá að ég þurfti
meira efni, þá neitaði hann mér um hjálp, en þá voru aðrir, sem
björguðu mér. Kristinn vagnasmiður sá að ég mundi taka frá hon-
um vinnu og vildi ekki þess vegna hjálpa mér um neitt efni.
Að fjórum árum liðnum fengum við bættan verkfærakost, þykkt-
arhefil, fræsara, slípivél. Allt voru þetta Iitlar vélar. Líka fékk ég
bandsög, en hún var svo lítil, að ekki var hægt að nota hana á
nema mjög þunnt timbur. Varð ég því að fá aðra og festi þá
kaup á gamalli, sem réði við þykkara efni og kom að góðu haldi,
t. d. við að smíða bogaglugga í kirkjur.
82
Goðasteinn