Goðasteinn - 01.03.1969, Side 91

Raddir lesenda
Kveðja frá Þorbjörgu á Rauðbálsi í Mýrdal er jafnan vel þegin.
I bréfi 16. jan. þ. á. segir m. a.: „Guð gefi öllum gleðilegt ár. Þökj<
fyrir Goðasteininn. Hann er alltaf jafn kærkominn, flytur með sér
hressandi blæ, líkt og nafni hans á jöklinum. Gaman þótti mér að
lesa það, sem rifjað er upp og minnzt á, þegar fólk söng og kvað
við vinnu sína. Mörg konan steig rokkinn af kappi, teygði lopann
og kvað eða söng mcð. Ekki hefur þó öllum þótt það lýsa miklum
vinnuáhuga að raula við rokkinn. Því lýsir þessi gamla vísa:
Raular einatt rokkinn við,
ræktariaus við tóin,
kvartar þó um klæðleysið,
þá kemur hún út í snjóinn.
I aukagetu fær Þórður Tómasson þessa vísu frá Þorbjörgu:
Lifðu heill og hlúðu að
honum Goðasteini.
Finndu gamlan grip og blað,
er geymast kann í leyni.
Ján Guðmundsson í Fjalli á Skeiðum skrifar m. a.: Ég þakka
Goðastein, hann er góður að vanda. Það er ekki einskis vert, að
slík iðja er stunduð í sveitum landsins. Þegar við vorum að alast
upp, sást stundum talað um, að er fram liðu stundir, mundi þeim
mönnum fækka, er stunduðu andlega iðju í sveitum landsins, og
einhver hafði orð á því, að Guðmundur Friðjónsson mundi verða
einn síðasti fulltrúi þeirrar stéttar í dreifbýlinu. Sem betur fer hef-
ur hrakspáin ekki rætzt.
Það mundi létta mjög undir með fræðimönnum í héraðinu, ef
hægt væri að koma upp skjalasöfnum hér austan fjalls í líkingu
við safn Skagfirðinga og ísfirðinga. Að koma upp slíkum söfnum
og reka þau sómasamlega kostar auðvitað peninga, en hvað er það,
sem ekki kostar peninga? „Það er dýrt að vera íslendingur,“ er
haft eftir Halldóri Laxness, er blaðamenn í Stokkhólmi spurðu
Goðasteinn
39