Úrval - 01.04.1977, Page 37

LEITIN AÐ TÝNDA ,, FRESSNUM' ’
flotanum, heldur betur hissa, þegar
hann sá myndprentunartækið teikna
nýja mynd. ,,Hæ, hó!” hrópaði
hann og áhöfnin rak upp fagnaðar-
óp. Þeir höfðu náð greinilegri mynd
af þotunni. Þarna sást hlutur, sem lá
á hafsbotni, og hlutur þessi leit út
eins og flugvél. En nú fór veðrið ört
versnandi, og „Shakori” var orðið
næstum uppiskroppa með birgðir.
Kutzleb skráði mjög nákvæmlega
legu þotunnar á hafsbotninum, og
síðan sigldu þeir í áttina til
Aberdeen.
VANDAMÁLIÐ EYKST UM ALL'-
AN HELMING. 14. okt. fann „Shak-
ori” þotuna aftur, en hún var þá á
öðmm stað, sem virtist fúrðulegt.
Höfðu rússar brugðið togvörpu um
hana og árangurslaust reynt að lyfta
henni upp? Hvert svo sem svarið við
þeirri spurningu var, kallaði flotinn
nú á vettvang örmjóan, og örlítinn
kjarnorkukafbát. Hann var aðeins
41,5 m á lengd og var í bandarísku
kafbátahöfninni í Holy Lock í
Skotlandi. Hann var nafnlaus. Hann
var bara kallaður NR-1, og hann var
eini kjarnaknúni djúpköfunar-
rannsóknarkafbáturinn í víðri veröld.
„Móðurskip” hans, ,,USS Sun-
bird,” dró hann svo á staðinn, og var
hann kominn þangað á miðnætti 20.
október eða aðeins 12 dögum fyrir 1
nóv. Skipstjóri kafbátsins, AllisonJ.
Holifíeld yfirforingi frá Gales Ferry í
Connecticutfylki, 37 ára gamall,
skipaði svo fyrir, að kafbáturinn
.35
skyldi tafarlaust kafa til botns. Inni í
honum lágu tveir menn á maganum
alveg fast við „útsýnisaugu” hans,
og rýndu án afláts út í hið ógn-
vekjandi myrkur djúpsins. Öldurnar
lömdu skipin upp yfír og köstuðu
þeim til og frá, en það ríkti alger
kyrrð og friður, þar sem Holifíeld
rétti dvergkafbátinn af 10 metrum
uppi fyrir hafsbotninum. Kolmunna-
torfúr, sem flóðljós kafbátsins höfðu
dregið að sér, eltu kafbátinn í kerfís-
bundinn hátt líkt og herdeildir,
þegar hann byrjaði að leita á
hafsbotninum.
Meðan á því stóð, hélt „Sunbird”
kyrru fyrir uppi yfír líkt og hæna,
sem reynir að vernda ungann sinn.
Öðm hverju birtust togarar, bæði
rússneskir og annarra þjóða. „Sun-
bird” varaði þá við því, að neðan-
sjávarstarfsemi væri í fúllum gangi.
Rússnesku togararnir biðu þarna
dálitla smnd og áhafnirnar fylgdust
með því, sem verið var að gera, en
síðan héldu þeir burt eins og hinir.
Tólf tímum eftir að leit dverg-
kafbátsins hófst, sá Clyde Smith,
undirforingi, 24 ára að aldri, frá
Sanford í Floridafylki, sem var þá að
rýna út um annað útsýnisaugað, hlut
birtast skyndilega framundan sér í
myrkrinu. „Ég sé eitthvað stórt,”
hrópaði Smith. „Það er hvítt. Það er
vængur.” Kafbáturinn sigldi nær
hlutnum. Þá kom þotan í ljós, þar
sem hún lá á hvolfi á hafsbotninum,
en þorskar synm inn og út um