Úrval - 01.04.1977, Síða 58

56
★ ★ ★
LJRVAL
BIAFRA
Nýlenduherrarnir notuðust við reglustriku
sem þeir lögðu yfir landabréfið.
Fyrir hartnser hundrað árum
sátu þeir með vindla sína við stórt borð
skiptu milli sín iöndum
og reistu ósýnilega berlínarmúra.
Með handahófskenndum strikum sínum
skáru þeir sundur ættbálka, vonir og þrár
og sáðu fræjum
sem nú hafa borið ávöxt:
í hrörlegum kofa í myrkviðnum
stendur grindhoraður snáði
og starir blindum augum í sólargeislann.
Mat snertir hann ekki.
Fæturnir geta ekki borið hann burt
svo að flótti kemur honum ekki í hug.
Hann lifir ekki.
Hvar ætti hann að leita matar?
Hvert gæti hann flúið?
Til hvers ætti hann að lifa?
Hann er kominn yfir þetta allt.
Á skammri ævi kominn þangað í tímanum og rúminu
sem þetta skiptir ekki lengur máli.
Ekkert nema augun
sem stara í gegnum þig
stærri og stærri og stærri.