Úrval - 01.04.1977, Page 64
62,
Sá, sem sker hrúta, heggur rómantíkina. Er
nokkuð við því að gera?
HVERS
VEGNA ERU MENN AÐ
HRHRHRHRJÓTA?
— Marcia Cohen —
kerandi hrotur berast
gegnum næturkyrrðina
og hljóma eins og vöru-
bíll, sem hefur tapað
hljóðkútnum. Þær rista
gegnum miðtaugakerfi fórnarlambs-
ins — áheyrandans — eins og
keðjusög í skógi. í fölri skímu fyrstu
aftureldingarinnar verka þær eins og
frekjuleg tilskipun: Kóngurinn sefur!
Þið, dauðlegt fólk, gerið svo vel að
vaka og hlusta!
I dagsbirtu skammast fórnarlömb-
in sín dálítið fyrir að hafa látið
hvarfla að sér, að sálfræðilegar
— Stytt úr Ladie’s
ástæður lægju að baki hrota and-
stæðingsins, sém komu út með svo
líkamlegum hætti. Hrotur eru ekkert
annað en titringur á tungunni og
úfnum í kokinu. Þær koma venjulega
fram þegar vöðvarnir í kokinu verða
máttlausir. Og hrotur eru ekki frekja.
Sá, sem hrýtur, er ekki að hrjóta að
neinum!
Því hefur verið slegið föstu, að um
fimmtán prósent mannfólksins
hrjóti. Kannski hrjóta þó um
fimmtíu prósent þeirra sem farnir eru
að eldast. Mörg mikilmenni, svo sem
til dæmis Winston Churchill, voru
Home Journal —