Úrval - 01.04.1977, Síða 127

um þá, og skemmti sér ákaflega yfir
uppátækjum bjarnarins. Engum datt
í hug, að þetta væri ekki í rauninni
bjarndýr, heldur maður í bjarnar-
feldi. Og bræðrunum áskotnaðist
húfufylli af peningum.
Þaðan í frá flökkuðu bræðurnir
milli þorpanna og skemmtu góðu
fólki. Áður en langt um leið bárust
fréttirnar um tamda bangsa kóngin-
um til eyrna. Hann skipaði svo fyrir,
að komið skyldi með björninn til
hallarinnar. Kóngurinn horfði á
dansinn og sagði svo við eldri
bróðurinn:
„Lánaðu mér björninn þinn i einn
dag. Þú mátt setja upp fyrir hann það
verð er þér svnist.”
Svo björninn var skilinn eftir í
umsjá kóngsins. Seint um kvöldið fór
kóngurinn með bangsa út á hlað og
þaðan inn í hallargarðinn, uns þeir
komu að stóru eikitré. Undir trénu
opnaði kóngurinn listilega gerðar
feludyr og hélt inn um þær með
björninn í taumi.
Og þarna var hún, þessi stórglæsi-
lega neðanjarðarhöll, þar sem kóng-
urinn geymdi dóttur sína. Kóngur-
inn leiddi bangsa til prinsessunnar og
sagði:
„Þetta, dóttir mín, er taminn
bangsi. Vertu ekki hrædd við hann.
Sjáðu bara, hve vel hann dansar.”