Mímir - 01.11.1986, Síða 18

G 585 E:
Er ísvakir augnanna brustu
Sem veikur ís yfir votu myrkri
minn draumur lá, er glaumsins dís
með hendi styrkri hratt mér frá.
Nú rökkrið rís úr rotnu djúpi
í hennar brá, og bláu augun
(vafin hjúpi) verða grá.
í raun minni sárri var lítið um varnir,
sveið mér því: Hví mín biðu’ei blárri
og fegurri tjarnir að drukkna í.
la belle dame sans merci
kveður prins valjant
hann merkti ekki ofurlítinn titringinn því meðan
varir þeirra mættust reikuðu augu hans yfir öxl
hennar en grófu sig ekki í flaksandi hári eða
leituðu niður hvítan háls heldur liðu um dagg-
stirnd stræti upp í myrkrið sem enn hékk í ufsum
húsanna undan regnefldri birtu dögunarinnar
sem flæddi miskunnarlaust yfir borgina meðan
hún kvaddi og hann fann ekki til neins nema þess
léttis sem frelsi einsemdarinnar veitir hverjum
þeim sem gefið hefur of mikið af sjálfum sér og
fengið að fullu endurgreitt
18