Mímir - 01.11.1986, Síða 34

4.
Á hraðferð um veginn fyrir ofan Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd, í ágúst 1983:
Hallgrímur var Hólasveinn,
hrösull ærslakálfur,
en hann varð lind og hann varð steinn
og himinblærinn sjálfur.
5.
Til vinar míns, eftir ferð með honum í Blikdal
snemma maímánaðar 1984:
Gengum við upp að gljúfri.
Golan var þýð — og smá
grösin byrjuð að gróa
glaðleg, sum fjólublá.
Sílamávarnir sátu
sælir í klettaþró
ellegar flugu þar frjálsir . . .
flygsur af vængjuðum snjó!
Við félagar vorum ekki gleggri náttúruskoð-
arar en svo, að við þóttumst horfa á sílamáva í
árgljúfrinu, en fregnuðum seinna að við hefðum
gatað, þarna verpti fýll!
6.
Á Hallormsstað, sumarið 1984:
Ég fagna því að gista, guð veit það,
í grænum skógarsal á Hallormsstað
og reika þar um stíga frjáls í friði.
Já hlýtur ekki hjarta manns að kætast:
það heldur til í draumi — sem er að rætast —
um fagran dal sem fyllist aftur viði.
7.
Á júnínóttu 1985 í Húsafellsskógi. Það rigndi
— og hafði verið setið að veizlu:
Þótt renni af laufi regnfallið silfurgráa
og reyndar vér nokkuð innanblautir séum,
er gaman á milli grænna birkitrjáa.
Gaukar og þrestir syngja nú Te deum.