Læknaneminn - 01.04.2016, Síða 97

Fr
óð
le
ik
ur
Sk
em
m
tie
fn
i o
g
pi
stl
ar
97
Það fer ekki framhjá neinum glöggum áskrifanda
Læknanemans að árshátíðarmynd fimmta ársins hefur að
geyma óvæntan gest. Við nánari eftirgrennslan blaðamanns
kemur í ljós að um nýstárlega tilraun Læknadeildar Háskóla
Íslands er að ræða.
Eftir talsvert mikinn þrýsting frá samfélaginu, aðallega
frá hópi miðaldra kvenna, réðst læknadeild í að útvíkka
sjóndeildarhring læknanáms á Íslandi í inntökuprófinu árið
2011. Fólst nýjungin í því að bæta við einni stöðu nema sem
kemur til með að sérhæfa sig í lækningum að handan og mun
því geta verið beinn tengiliður við læknamiðla víðsvegar á
Íslandi, en mikil eftirspurn hefur verið eftir slíkum læknum.
Við ræddum við Magnús Karl Magnússon, núverandi forseta
læknadeildar, og Kristján Erlendsson, þáverandi forseta
læknadeildar, um þessa metnaðarfullu tilraun:
„Við urðum vör við að ákveðnir þjóðfélagshópar höfðu misst
trúna á svokölluðum „hefðbundnum lækningum“ og voru
farnir að draga í efa fagmennsku okkar í læknastéttinni. Eftir
stóran þverfaglegan fund var ákveðið að ráðast í framkvæmdir
sem sneru að því að auka trúverðugleika stéttarinnar og
svara þessari eftirspurn sem hafði myndast“, segir Kristján
Erlendsson.
Hvernig var ákveðið að velja inn í þetta nám, þar sem aðeins
eitt pláss var í boði?
„Það var ákveðið að þeir 48 hæstu í inntökuprófinu myndu
gangast í gegnum svokallað „hefðbundið læknanám“ og
útskrifast sem „læknar“ með möguleika á að sérhæfa sig í
allskonar undirsérgreinum læknisfræðinnar. Síðan var ákveðið
að um leið og einkunnir lágu fyrir var þeim sem var lægstur
allra á inntökuprófinu boðið að koma inn í deildina á þeim
forsendum að hann myndi sérhæfa sig í lækningum að handan
og vera þannig tengiliður læknamiðla við læknastéttina. Við
ákváðum að velja þann sem var lægstan í prófinu þar sem
að hann hafði þá sýnt að hann hafði afskaplega lítið vald
á grunnatriðum vísindanna og væri því ekki mengaður
af smáborgaralegum hugsunarhætti um „staðreyndir“ og
„vísindalega nálgun“ eða samsæri lyfjarisanna“, segir Magnús
Karl Magnússon, greinilega hæstánægður með þróun mála.
En í hverju felst munurinn á námi „lækna“ og „handanlækna“?
„Eins og gefur að skilja eru þetta tveir ólíkir hlutir, meðan
„læknar“ einbeita sér að því að læra lífeðlisfræði, lyfjafræði,
meinafræði og líffærafræði, auk þess sem þeir taka að
minnsta kosti þrjú klínísk ár inn á mörgum sérgreinum
Landspítalans þá munu „handanlæknar“ einblína meira
á heilun erfðaefnisins og að vera í nánum samskiptum við
stofnfrumuna sína. Auk þess sem þeir munu koma til með að
vera með miklu, miklu hærra kaup fyrir hvern sjúkling“, segir
Kristján Erlendsson að lokum.
Við í ritstjórn læknanemans bíðum spennt eftir niðurstöðum
þessarar tilraunar og vonum að fólk með illa afmörkuð og
ósértæk einkenni fái bót sinna mála hjá læknamiðlum
framtíðarinnar með hjálp Háskóla Íslands.
Handanlæknirinn
Rannsóknarblaðamaður
Félags læknanema
Hér má sjá einu myndina sem náðst hefur af Hirti handanlækni þar
sem hann heldur utan um formann hefðbundinna læknanema.