Læknaneminn - 01.04.2016, Qupperneq 117

Fr
óð
le
ik
ur
Sk
em
m
tie
fn
i o
g
pi
stl
ar
117
til þess að heimsækja Þráinn. Þá voru
þeir að fara með hann í skoðunarferðir
um borgina eða jafnvel í klippingu.
Þó svo að þeir töluðu eiginlega enga
ensku þá þótti það örugglega flott að
fá að hanga með þessum risavaxna
Íslendingi.
Fyrsta daginn á spítalanum leist mér
ekki alveg á blikuna. Þar hitti ég
nokkra yfirmenn sem töluðu alveg
heilmikið en ég skildi ekki neitt. Í ljós
kom að ég þurfti að kaupa föt við hæfi
fyrir spítalann: sítt pils, síðerma skyrtu
og lokaða skó. Einnig var mér tjáð að
það gengi ekki að hárið á mér stæði
út í loftið og ég þyrfti nú að greiða
mér betur. Ég hugsaði að það myndi
reynast mér örlítið erfitt því hitastig
upp á fjörtíu gráður gefur hárinu mínu
sjálfstæðan vilja. Sem betur fer var
þetta skrifstofufólk sem ég þurfti ekki
að hitta aftur.
Fyrstu þrjár vikurnar var ég eini skipti-
neminn á spítalanum. Það tóku allir
mjög vel á móti mér á mis góðri ensku,
þó svo að ég hafi verið með hárið út
í allar áttir. Spítalinn er allt öðruvísi en
maður hefur vanist hér heima. Á tíma-
bilinu fann ég alls þrjá vaska og hitti
flækings ketti á göngunum. Aðstæður
fyrir sjúklinga voru ekki upp á marga
fiska en allt að 20 manns þurftu að
deila saman óloftkældu herbergi.
Þrátt fyrir þessar fram andi aðstæður
voru lækn arnir jafn kennslu glaðir og
þeir eru hér heima. Ég valdi að vera
á almennri skurðdeild og dagurinn
byrjaði á því að ég gekk skurð ganginn,
en á honum voru 12 skurð stofur. Ég
fékk einfald lega að velja það sem mér
fannst áhuga verðast þann daginn.
Þetta voru allt saman mjög fjölbreyttar
aðgerðir sem lækn arnir voru að
framkvæma. Mér er minnis stæðust
aðgerð þegar fjarlægja átti fyrirferð
á rifbeini á konu á besta aldri. Þegar
búið var að opna og ég beðin að skafa
burtu fyrirferðina, þá komst ég að því
að þetta voru berklar. Mér stóð nú ekki
alveg á sama og hugsaði að núna væri
ég alveg örugglega smituð af berklum.
Læknunum fannst þessi móðursýki hjá
mér vera ansi fyndin og hlógu á meðan
þeir kenndu mér hvernig ég ætti að
bera mig að. Ég tek það fram að ég fór
í berkla próf um leið og ég kom heim,
það var sem betur fer neikvætt.
Þessi mánuður var virkilega skemmti-
legur og lærdómsríkur. Þetta er alveg
ótrúlega fallegt svæði og margt hægt að
skoða. Padang er ekki ferðamannastaður
og það þarf svolítið að hafa fyrir því
að komast á leiðarenda en það gerir
upplifunina eingöngu skemmtilegri.
Okkur leið oft eins og við værum fræg
þar sem allir vildu heilsa okkur, taka
mynd af okkur eða bara sýna góða
enskukunnáttu sína: „Hey mister,
what´s your name, where you from?“
Við fáum því miður ekki þessa athygli á
Lauga veginum. Ég vona að sem flestir
láti verða af því að fara í svona skipti
og kynnast annarri menn ingu, öðrum
starfs háttum og skemmti legu fólki. Ég
myndi hiklaust fara aftur ef mér gæfist
kostur á því og ég hvet alla lækna nema
til að íhuga að skella sér!